235

220 Rośliny uprawne

Suche ziarno przechowuje się w spichrzu chroniąc przed myszami. Pakuje się po 50 kg do worków — tuż przed wysyłką. Wilgotność dobrze ususzonych nasion nie powinna przewyższać ll°/o.

Plantację kminku można pozostawić na rok następny, tj. trzeci, w takim tylko wypadku, jeżeli procent roślin, które dały kwiatostany, wynosi około 50, plantacja zaś jest na dobrym stanowisku oraz na glebie żyznej i nie zachwaszczonej. Prace pielęgnacyjne w trzecim roku istnienia plantacji są takie same jak w drugim roku uprawy przy zastosowaniu takich samych ilości nawozów mineralnych.

Tam, gdzie kminek występuje obficie w stanie dzikim, opłaca się dokonywanie zbioru owoców. W połowie wysokości, łodygi mające dojrzałe baldachy, ścina się nożem lub sierpem i suszy w przewiewnych miejscach pod dachem. W dalszym ciągu postępuje się podobnie jak z kminkiem uprawowym.

23. Koeimiętka cytrynowa — Nepeta catmia L. var. citriodora Bałb.

(Koeimiętka właściwa — odmiana cytrynowa)

Rodzina: Wargowe — Labiatae

Koeimiętka cytrynowa jest byliną o łodydze prosto wzniesionej wysokości około 60 cm, obficie ulistnionej, o licznych bocznych odgałęzieniach. Liście ma ogonkowe, sercowatotrójkątne, o brzegach karbowanych; blaszka liściowa z wierzchu zielona, spodem szarawo omszona. Cała roślina silnie owłosiona. Kwiaty brudnofioletowe lub różowoliliowe w niby-okół-kach, zebranych w rodzaj wiech na szczytach pędów.

Roślina zakwita w pierwszym roku uprawy; kwitnie obficie od czerwca do września. Koeimiętka jest rośliną wybitnie miododajną; bywa często uprawiana jako pożytek dla pszczół h

Cała roślina ma silny zapach zbliżony do zapachu melisy; liście obu gatunków są również kształtem do siebie zbliżone, co powoduje częste zafałszowania melisy kocimiętką cytrynową.

Koeimiętka cytrynowa jest odmianą k. właściwej, której ojczyzną jest Mała Azja, Europa południowa i wschodnia. Koeimiętka cytrynowa, tak jak i k. właściwa, występuje zdziczała po ogródkach wiejskich i przycha-ciach w Polsce, zwłaszcza południowej.

. Surowiec. Surowcem jest ziele kocimiętki cytrynowej — Hba Ne-petae citriodorae. Są to ususzone pędy nadziemne zebrane w okresie kwitnienia. Zapach ziela cytrynowo-różany, smak gorzkawy.

¹ Według T. Jaworskiego z X ha kocimiętki cytrynowej dają pszczoły około 250 kg miodu. Patrz artykuł pt. „Cenna roślina miododajna i przemysłowa” w miesięczniku „Pszczelarstwo”. T. V, 1954 r. nr 5.