23644 skanuj0070

206    ŚREDNIOWIECZNA PIEŚŃ RELIGIJNA POLSKA

By nie byli odłączeni Od niebieski radości,

Co są w służbie jej.

Usłyszan tu hłas niebieski:

„Podzi ke mnie, ma choci;

(We) wszym jeś wysłuszana,

Czego jeś prosiła”.

Gdyż pod miecz h[a]ławkę nachylała,

¹⁰⁵ Zdarzyć jej (się) w tu chwilu Dzieciątko wielmi piękne,

Nahym odziane.

Nosi w koszu owoce:

Trzy jabłka a trzy róże ¹¹⁰ Unora miesiąca.

Tohoż t(o) pilnie poprosi:

„Niesiż [mi] Teofilowi,

Jemuż [mi] to przez mieszkania Zdziej [mi] to poselstwo”/

¹¹⁵ Gdyż dziecię do sieni kroczy,

Teofil[us] psał listy [d]ziemsk(ie),

Nosi w koszu owoce,

Tak jemu wiece: w. 100 hłas - głos.

w. 101 ma choci - moja oblubienico.

w. 107 - purpurą odziane.

w. 110 - w miesiącu lutym.

w. 113 przez mieszkania — bez zwłoki.

w. 118 wiece - powiedział.

„Owo Dorota, siostra ma,

^?2° Owoc tobie przysłała,

Jak ciż ślubiła”.

Uźrzał Teofil[us] i krzyczę:

„Wierzym w cię, Jezu Kryste,

Iżeś żywego Boga Syn,

¹²⁵ Pana naszeho”.

Pro koho ta cna Dorota,

Jes(t) to niewinnie ścięta;

Prosim, panno, ja grzeszny,

Wiemy twe przyjaźni.

|P „Raczy mie miłości uprosici,

Abych ja mógł (k) twe(mu) choci Z tobu tam dojci”. Amen.

V. 3 CHWAŁA TOBIE, GOSPODYNIE

Pieśń-legenda o św. Stanisławie ułożona w XV w. Z okresu średniowiecza zachowały się jedynie trzy pierwsze zwrotki utworu, zapisane w rękopisie Biblioteki Kórnickiej, sygn. 801, k 114 verso, powstałym w latach 1425-1488. Na karcie 115 znajduje się tą samą ręką napisany tytuł trzygłosowej kompozycji bez podpisanego tekstu:, flota cantionis de illo digno viro Capistrano diue memoriae” („Melodia pieśni o czcigodnym mężu świętej pamięci [Janie] Kapistranie”). Wzmianka o Janie Kapistranie („ćfe illo digno viro”), zaznaczona po jego śmierci (jJAfae memoriae”), tj. po 1456 r., świadczy, że kórnicki tekst legendy jest pochodzenia bernardyńskiego i powstał po 1456 r. Następnych zwrotek kopista

w. 121 - jak ci obiecała, w. 126 pro koho — za kogo.