26893 Zdjęcie1371

i organiczna

WUDARNORC MKHANMbA

p h ***** fJfS

MM i L^wi ^VK Vft IL iiiu

» XV

f^Unk. Mów kito«P*W*f W W. dotyciy 4vvumKu mlędiy wobowoscią Jfdnoitki i solidarnoi-cią »po)ksh M to się dtieje, te jednostka, aulo* oooimjąc ilt stoję się coru barddej zalcinn od społeczeństwa? W )»W sposób moie ona byó jednocześnie bardziej indywidualni i bardziej solidarna? Nie ulega bowiem wątpliwoid, II te dwa ruchy -tak tobie oi pozór przeciwstawne - odbywają (j* równolegle. Oto problem, jaki sobie postawiliśmy, Wydało się nam, U tym, co rozwiązuje tę domnle* minę antynomię, jest przekształcenie jobdtnofcj społecznej, wynikające z coraz bardziej intensywnego podziału pracy. Tak oto doszliśmy do uczynienia tego ostatniego przedmiotem naszego studium¹,

**•»»»»»»

• • *......

Stotunki społeczne, zrodzone przez podział _m były tik często sprowadzane do iMów wymjj-ny, ponieważ zapoznawano, jakie sę warunki J przyczyny tych ostatnich. Wymiana zakłada, ie dwie istoty zalezą wzajemnie od siebie, gdy* obie sę oieken-pielne, i jest nie czym innym, jak wmętunlcnim się owej wzajemnej zaieinotci. Wymiana jest więc jedynie powierzchownym wynuem stanu wewnętrznego i głębszego, WWnie dlatego, fe jest to stan permanentny, uruchamia on ctfy mechanizm nyolwM

¹ Niemi potrzebypnypmkuł, aotó spokczKj zoet^^^ książki p. Narioa na lemat a Marion podszedł do    •&

plwiam ómołd

*

_Wry ditaU te stałością, jaką nie odznacza się sama iwmiana Obraz kogoś, kto nas dopełnia, staje się \v niw nieodłączny od wyobrażenia samego siebie nie lyiko dlatego, że występuje często razem z nim, ale pnede wszystkim dlatego, ie jest tego wyobrażenia naturalnym uzupełnieniem. Obraz ten staje się integralną 1 stalą częścią naszej świadomości do tego •stopnia, że nie możemy bez niego się obejść I szukamy wszystkiego, co mogłoby go w nas umocnić. Raduje nas towarzystwo tego, kogo ten obraz przedstawia, gdyż aktualna obecność przedmiotu w naszej percepcji dodaje jego obrazowi wyrazistości I na odwrót, cierpimy z powodu tych wszystkich okoliczności, które jak oddalenie lub śmierć mogą przeszkodzić jego nawrotowi czy też uczynić go mniej żywym.

Już ta pobieżna analiza wystarcza, aby stwierdzić, iż ów mechanizm wyobrażeń nie jest bynajmniej tożsamy z mechanizmem, będącym podstawa uczuć sympatii, których źródłem jest podobieństwo.!Solidarność między nami a drugim człowiekiem mo£e istnieć niewątpliwie tylko wtedy, gdy Jego wyobrażenie wiąże się w naszej świadomości z wyobrażeniem nas samych. Ale kiedy związek wynika z podobieństwa dwóch wyobrażeń, polega on na aglutynacji. Dwa wyobrażenia zlewają się ze sobą, gdyż będąc całkowicie lub częściowo nie do odróżnienia, mieszają się 1 zaczynają tworzyć tylko jedno wyobrażenie. Ich ścisły związek ma miejsce jedynie o tyle, o He dokonało się owo zmieszanie. Natomiast w wypadku podziału pracy wyobrażenia takie są wzajemnie w stosunku do siebie zewnętrzne i wiążą się tylko dlatego, że są różne. Uczucia nie mogą więc być w obu wypadkach takie same. podobnie jak i wynikające z nich stosunki społecznej

Doszliśmy zatem do pytania, czy podział pracy nie odgrywa takiej samej roli w grupach szerszych, czy jego funkcją we współczesnych społeczeństwach, w których rozwinął się w znany nam sposób, nie jest także integracja ciała społecznego, zapewniania mu jedności. Uzasadnione jest przypuszczenie, li fakty dopiero co przez nas zaobserwowana (tj. fakty.