2tom283

568

7. TRAKCJA ELEKTRYCZNA

— średnia wartość prądu w czasie tzw. jazdy pod prądem pociągu wybranego 1

Z o

.*=i

(7.90)

— spadku napięcia

średnia wartość strat mocy w zasilaczu

(7.91)

(7.92)

przy czym k_k — współczynnik fc-tego zasilacza.

W przewodach sieci trakcyjnej:

—    średnia wartość spadku napięcia, jaki występuje podczas przejazdu odcinka

(7.93)

(7.94)

^au-i

—    podczas jazdy przy włączonych silnikach

AŁ/, = — rl[ Z I_kn_k + I(2a—l)

— średnia wartość strat mocv

A P = —W 12

Z hⁿk + Z

Z I²kn_k(2ki-\)\ k= 1    J

(7.95)

Obliczanie sieci dwutorowej zasilanej dwustronnie z kabiną sekcyjną

— średnia wartość prądu zasilacza jednego toru 1

^Ii = T\ Z Z hⁿ.

przy czym indeks s oznacza wielkości dotyczące toru sąsiedniego; średnia wartość spadku napięcia na rezystancji zasilacza R_t

^A^ = {«(Ź_i³^+ Z ^3

(7.96)

(7.97)

— średnia wartość spadku napięcia w zasilaczu w czasie jazdy pociągu wybranego z włączonymi silnikami

Z    +1 (d

k=l

->)]+ Z ^,*ⁿ:

J 5=1

(7.98)

7.4. ZASILANIE SIECI TRAKCYJNEJ

569

3 *    i *. I²

— strata mocy w zasilaczu AP, = R,

1

792

X Iin_k(44/7-27)+ ^ /;»_s(4^-3)

(7.99)

— średnia wartość spadku napięcia w sieci trakcyjnej do pantografu pociągu wybranego w ciągu całkowitego czasu jazdy na odcinku

(7.100)

^AU= 96^r\⁵S_i^/‘"‘ ^{+ 7/ + 3}S^/A

— średnia wartość spadku napięcia w czasie jazdy pociągu wybranego z włączonymi silnikami

5 Z /_ł«_ł + /(12B—5) + 3 I I/i,

L 1    s =i J

— strata mocy w sieci trakcyjnej jednego toru

\2    v

AU. = —rl "    96

AP

■Mi?,'*"'

+ 7 X /*n* + 3 Z ^Jkⁿk Z hⁿ

,* = 1

(7.101)

48

(7.102)

Ze względu na złożoną postać wzoru (7.102) często korzysta się z postaci uproszczonej

A P = 4~rl 96

Z W) + Ż 7²M1217-5) + .3^ Z 7aV Ż h"/)

1=1    / fc= 1    \S=1    /\*=1    /_

(7.103)

7.4.3. Obliczanie układu zasilania przy znanym rozkładzie jazdy

Metoda została opracowana przez K.G. Markwardta [7.12] i uzupełniona przez W. E. Rozenfclda. W metodzie Rozenfelda założono, że każdy pociąg może znajdować się w dowolnym miejscu na odcinku zasilania. Odcinek zasilania dzieli się na odcinki nazywane umownie przelotami, na których może znajdować się jeden pociąg. Długości odcinków wynikają np. z zabezpieczenia ruchu. Prąd pobierany przez pociąg jest zastępowany średnią wartością prądu umieszczoną w środku przelotu (rys. 7.26). Liczba wszystkich przelotów' m jest równa maksymalnej liczbie pociągów, które mogą się znaleźć

Rys. 7.26. Prądy obciążenia skupione w środku przelotów