INT jest dwubajtowym rozkazem przerwania wewnętrznego. Występuje ono bezpośrednio po zakończeniu realizacji INT , umieszczonego w programie. Drugi bajt rozkazu to 8 - bitowa zmienna n wskazująca numer przerwania;
= 256 wektorów przerwań.
Procesor przesuwa zawartość n o 2 bity w kierunku pozycji starszych (mnoży przez 4) definiując w mapę pamięci o wymiarze 2A10 = 1024 bajtów, po cztery dla każdego z 256 bloków. Tablica adresów zapisana jest w komórkach pamięci od 00000H do 003FFH, jednobajtowej przestrzeni adresowej.