37974 skanuj0011 (302)

5. Międzynarodowe aspekty ochrony przyrody

162

dotyczące eksportu okazów, a handel jest dozwolony po uzyskaniu tzw. zezwolenia eksportowego CITES;

III — uznanych przez jedno państwo jako wymagających kontrolowanego obrotu i współpracy innych stron. Handel roślinami i zwierzętami wymienionymi w tym załączniku jest dozwolony po okazaniu świadectwa eksportowego i świadectwa pochodzenia.

Obowiązki stron    Obowiązkiem państw-stron Konwencji Waszyngtońskiej (CITES) jest:

Konwencji _m przeprowadzanie kontroli granicznych, wprowadzanie sankcji karnych za niele-

Waszyngtońskiej    ®_;. ¹.    . .    ^b    J r    1 J

(CITES)    g^alny handel;

■    wyznaczenie organu administracyjnego wydającego zezwolenia CITES na eksport, reeksport lub import okazu „citesowego”;

■    wyznaczenie organu naukowego o charakterze doradczym, nadzorującego stan dziko żyjących populacji roślin i zwierząt, zagrożonych wskutek międzynarodowego handlu i ustalającego zasady tego handlu;

■    wysyłanie corocznych raportów z wykonania konwencji do jej Sekretariatu. „Okazem” w rozumieniu przepisów Konwencji Waszyngtońskiej jest każde zwierzę lub roślina, żywe lub martwe (np. zasuszone lub zakonserwowane), należące do taksonów wymienionych w załącznikach, każda łatwo rozpoznawalna część rośliny (np. nasiona, Uście, drewno) lub zwierzęcia (np. jaja, poroża, skóry, dosy, muszle) oraz każdy produkt otrzymany z rośliny (np. meble i inne wyroby z drewna) lub zwierzęcia (np. buty, torby, paski, korale, instrumenty muzyczne) należących do gatunków wymienionych w załącznikach. „Handel” oznacza eksport, reeksport (eksport okazu uprzednio wwiezionego) lub import z jednego kraju do drugiego, jak również sprowadzanie okazów z obszarów morskich, niepodlegają-cych jurysdykcji żadnego z państw.

W Polsce organem administracyjnym ds. zezwoleń CITES jest Ministerstwo Środowiska, a rolę naukowego organu doradczego pełni Państwowa Rada Ochrony Przyrody (PROP). Postanowienia tej konwencji realizują przede wszystkim służby celne, które kontrolują obrót okazami roślin i zwierząt, oraz służby weterynaryjne na przejściach granicznych, sprawdzające warunki transportu zwierząt.

Co dwa lata odbywa się Konferencja Stron Konwencji, w której mogą uczestniczyć także przedstawiciele innych państw. Podejmowane są na niej decyzje i postanowienia w sprawach prawnych regulacji międzynarodowego handlu zagrożonymi gatunkami, statusu poszczególnych gatunków i poprawek na listach gatunków chronionych, limitów i kwot eksportu dla gatunków będących przedmiotem handlu, wreszcie oceny postępu w realizacji celów konwencji. Wprowadzaniem w żyde postanowień konwencji oraz kontrolą ich realizacji w okresie między konferencjami zajmuje się Sekretariat, a także — powołane przez Konferencję — Komitety: Stały, Roślin, Zwierząt i Nomenklatury (nazewnictwa roślin i zwierząt).

Polskę, z chwilą przystąpienia do UE, obowiązuje rozporządzenie Rady WE 338/97 z dnia 9 grudnia 1996 w sprawie ochrony gatunków dzikiej fauny i flory