1. Działania mające najczęściej magiczno-praktyczny charakter oraz w pewnym stopniu nawiązujące do reliktów tradycyjnych wierzeń ludowych z czasów przedchrześcijańskich:
— Na drugą noc po napadzie zmory należy zmienić miejsce spania;
— Trzeba spalić słomę, na której zmora dusiła człowieka;
— Człowieka napastowanego przez zmorę należy pilnować w czasie snu,
— Wystrzegać się spania na jęczmiennej słomie;
— Gdy zmora przydusi, należy zrzucić ją z siebie i wstać;
— Należy zasypiać z nogą założoną na nogę;
— Należy zasypiać z lewą nogą założoną na prawą;
— Należy zasypiać, mając w prawej ręce palec założony na palec;
— Wystrzegać się spania na wznak;
— Należy zasypiać, leżąc na brzuchu;
— Zasypiając, należy poruszać dużym palcem u nogi;
— Gdy usłyszy się zbliżenie zmory, należy podnieść się i chwilę posiedzieć;
— Należy zasypiać na prawym boku;
— Należy kłaść do łóżka siekierę albo inny przedmiot żelazny;
— Należy kłaść się spać, mając pod ręką kij, aby bronić się przed zmorą;
— Postawić koło łóżka nóż na sztorc;
— Zasypiać, trzymając na piersiach szczotkę włosem do góry;
— Należy zasypiać, trzymając chleb w ustach;
— Następnego dnia po napaści zmory należy udać się do znachora po radę;
— Na drugą noc po napaści zmory nie należy kłaść się spać.
2. Działania o charakterze magiczno-dewocyjnym, na których wyraźnie dostrzec można wpływ tradycji chrześcijańskiej (symbolika, modlitwa):
— Należy pokropić mieszkanie wodą święconą, a kredą święconą nakreślić trzy krzyżyki koło klamki u drzwi;
— Nakreślić kredą święconą krzyż na drzwiach;
— Gdy napastuje zmora, należy modlić się;
— Kiedy zmora się zbliża, należy przeżegnać się;
— Należy zasypiać, mając na piersiach obrazek św. Benedykta;
— Trzeba każdego wieczora odmawiać pacierz;
— Należy okadzić miejsce spania zielem święconym;
— Kładąc się spać, należy mieć przy sobie wodę święconą;
— Należy odbyć bierzmowanie.
Obydwa kręgi działań, w praktyce codziennego życia ludu, ulegają wzajemnej infiltracji, co dziś jeszcze można podpatrzeć i zarejestrować. Potwierdza to fakt, iż wielu informatorów w swoich wypowiedziach wskazywało równocześnie na działania z obu tych kręgów jako na pewne i niezawodne sposoby obrony przed zmorą. Wspomnieć tu jeszcze należy o występowaniu poglądu negującego celowość podejmowania jakichkolwiek działań obronnych
i tn