40343 STR

Belki przegubowe są to belki o jednakowych przęsłach środkowych z przegubami umieszczonymi w takich miejscach, aby dla obciążenia stałego momenty podporowe były równe momentom przęsłowym. Najczęściej są to belki z dwoma przegubami w co drugim przęśle, rzadziej z jednym przegubem w każdym przęśle (tabl. Z.2 — Załącznik). Przeguby muszą zapewnić swobodny obrót końcówek łączonych elementów (rys. 6.9). Przy konstruowaniu przegubów należy uwzględnić możliwość występowania niekorzystnego rozciągania prostopadłego do włókien (rys. 6.9a).

r

i

i

i

c)    1    4    2

Rysunek 6.9. Zasada kształtowania przegubów w belkach wie-loprzęsłowych: a) przykład zniszczenia nieprawidłowo wykonanego przegubu, b) zastosowanie śrub przenoszących naprężenia prostopadłe do włókien, c) zastosowanie skosów eliminujących rozciąganie prostopadłe do włókien, d) połączenie ze skosem i pierścieniem przenoszącym siłę podłużną; 1 - belka główna, 2 - belka zawieszona, 3 - pęknięcie, 4 - śruba, 5 - pierścień

Przeguby sprawdza się na działanie sił poprzecznych przekazywanych przez część zawieszoną. Naprężenia styczne w najsłabszym przekroju przegubu oblicza się ze wzoru

^Td ~ 0,5hb ^ f^v,90’^d    ^⁶'⁷)

gdzie:

V_d — siła poprzeczna w przegubie, N,

h, b — wymiary najsłabszego przekroju przegubu, mm.

W zależności od typu przegubu sprawdza się również naprężenia docisku działające prostopadle (rys. 6.9b) lub pod kątem do włókien (rys. 6.9c i d). W przegubie wykonanym jak na rysunku 6.9b cała siła poprzeczna V_d jest przenoszona przez śrubę o nośności N_s >V_d.

Belki ciągłe zespolone o stałym przekroju mają przekrój złożony (podwójny) na całej długości. Punkty łączenia elementów każdej warstwy są przesunięte względem podpór o 0,2/ (rys. 6.10).