Formy rozliczeń finansowych w obrotach z zagranicą 289
Wysyłając towary odbiorcy zagranicznemu, eksporter powinien już w kontrakcie uwzględnić formę zapłaty należności, która zapewniłaby jej inkaso we właściwej wysokości oraz w ustalonym z góry terminie. W szczególności chodzi o uzależnienie w miarę możliwości przyjęcia przez importera prawa do dysponowania nabytymi przez niego towarami od zapłaty należności lub o jej takie zabezpieczenie przy dostawach kredytowych, aby ryzyko niewypłacalności było ograniczone do minimum.
Nieuwarunkowane oraz uwarunkowane formy zaploty
Dlatego tylko między kontrahentami o dużym stopniu wzajemnego zaufania stosuje się nieuwarunkowane formy zapłaty przy pomocy przekazów bankowych, czekowych itp. Wówczas eksporter dostarcza towary, po odbiorze których importer daje polecenie przekazu należności.
Jednak powszechne zastosowanie przy realizacji kontraktów z zagranicznymi partnerami mają uwarunkowane formy rozliczeń finansowych, zapewniające większą gwarancję zapłaty zobowiązań, a spośród różnych form inkasa należności z tytułu eksportu powszechne zastosowanie ma inkaso gotówkowe oraz akredytywa.
Inkaso
gotówkowe
Inkaso gotówkowe realizowane jest w następującym trybie:
— eksporter — po dokonaniu wysyłki towarów — składa w swoim banku dokumenty uprawniające do ich odbioru (np. listy przewozowe, konosamenty) wraz z fakturą, dołączając także weksel trasowany płatny za okazaniem na sumę należności, w którym podaje własną firmę jako remitenta (tj. osobę, która powinna otrzymać należność); jednocześnie przekazuje bankowi instrukcję z poleceniem dokonania inkasa należności od importera w zamian za wydane mu dokumenty wysyłkowe;
— bank eksportera przekazuje otrzymane dokumenty od swego klienta wraz z instrukcją bankowi importera;