47826 P3109113

jego koszt i ryzyko do określonego miejscu na przejściu granicznym, ale przed gr*. nicą celną sąsiedniego kraju. Formuła jest stosowana w każdej gałęzi transportu, przede wszystkim w transporcie kolejowym i samochodowym.

DIuS I delivered ex ship... - franko statek... (oznaczony port przeznaczenia), że sprzedający stawia do dyspozycji kupującego towar na statku w określonym porcie przeznaczenia, bez odprawy celnej w imporcie. Sprzedający ma obowią. zek zawrzeć umowę o przewóz i opłacić fracht oraz ponosi wszystkie inne koszty i ryzyko związane z dostarczeniem towaru do oznaczonego portu przeznaczenia.

I)EQ - dełivercd ex quay... — franko nabrzeże... (w oznaczonym porcie przeznaczenia). W porównaniu z poprzednią formułą zakres obowiązków sprzedającego jest rozszerzony o wyładunek towarów ze statku na nabrzeże. W ten sposób towar jest postawiony do dyspozycji kupującego na nabrzeżu w oznaczonym porcie przeznaczenia. Mogą być dwie wersje tej formuły: w pierwszej wersji cło w imporcie opłaca sprzedający i do formuły dodaje się słowa „duty paid'', co oznacza „cło zapłacone”. w drugiej wersji, jeżeli kontrahenci życzą sobie, aby kupujący dokonał odprawy celnej importowej i opłacił cło. wyrazy „duty paid” należy zastąpić wyrazami „duty unpaid”, czyli ..cło nieopłacone”. Formuła ta dotyczy tylko transportu morskiego i żeglugi śródlądowej.

DDU - dełhered duty unpaid~. — dostarczone, cło nieopłacone... (oznaczone miejsce przeznaczenia), oznacza, że sprzedający organizuje transport i dostawę do wymienionego miejsca w kraju przeznaczenia oraz ponosi wszelkie ryzyko i wszystkie koszty z tym związane, z wyjątkiem ceł i innych opłat celnych importowych, które ponosi kupujący.

DDP - dęlivered duty paid.„ - dostarczone, cło opłacone... (określić miejsce przeznaczenia), oznacza, żc sprzedający stawia towar do dyspozycji kupującego w określonym miejscu w kraju importera i sprzedający płaci wszystkie koszty transportu oraz inne koszty do tego miejsca oraz ponosi wszelkie ryzyko. Sprzedający ponosi więc również wydatki związane z cłem, podatkiem celnym i innymi opłatami w imporcie. W porównaniu z warunkami formuły EXW, stanowiącymi minimum zobowiązań sprzedającego, formuła DDP zawiera maksimum obowiązków sprzedającego, gdyż organizuje on nie tylko transport, pokrywa jego koszt i ponosi ryzyko I tym związane, ale opłaca również należności celne w kraju importera.

Przykład. Pm Alojzy Szpyrka prowadzi sklep odzieżowy w centrum Katowic. Nawię zał on kontakt z chińskim producentem koszulek E chciałby sprowadzić kontener bawełnianych i-stanów. W czasie negocjacji Chińczycy zaproponowali mu w przeliczeniu u polską walutę cenę 20 tys. PLN za towar wraz z dostarczeniem do Katowic na warunkach DDU. Plan Alojzy współpracuje od dawna ze spedytorem, który może zorganizować mu transport kontenera z Szanghaju do Katowic za 2 tys. PLN. Dlatego pan Szpyrka wolałby wynegocjować I producentem cenę 17 tys. PLN i formułę EX W. W takim wypadka Chińczycy sprzedają mu towar za 17 tys. i pozostawiają kontener do jego dyspozycji w swoim magazynie w Szanghąju. Właściciel sklepu zapłaciłby 17 tys. za loww j | M za transport - dzięki temu zaoszczędziłby I tys. w porównaniu z pierwotną propozycją nuduccnu koszulek.

^ ^^,ant**^u zagranicznym obowiązują również inne zbiory formuł l zasad postę-p«mma. wśród których należy wymienić: Znowelizowane Amerykańskie Definicje w naroiu Zagranicznym (Reviscd American Foreign Tmde Definitions), stanowiące wykładnię formuł handlowych używanych w handlu zagranicznym USA. Jednolite Zasady i Uzanse Dotyczące Akredytyw Dokumentowych {Uniform Customs and Prac-lice for Documentary Credits - UCP). mające zastosowanie w praktyce bankowej. Jednolite Reguły Inkasa {Uniform Rules for Collections). których ostatnia wersja wprowadzona w życie w 1996 r. określa zasady dotyczące inkasa dokumentów handlowych.

10.4.

Dokumenty w handlu zagranicznym

Przez dokumenty w handlu zagranicznym, w szerokim znaczeniu, rozumie się wszelkie pisma handlowe związane z transakcjami. W takim ujęciu dokumentami handlowymi są: zapytania ofertowe, oferty, zamówienia, kontrakty, zlecenia spedycyjne, listy przewozowe, polisy ubezpieczeniowe itp. Wśród dokumentów handlowych szczególne znaczenie mają dokumenty towarowe dotyczące towaru, będącego przedmiotem transakcji, związane z wysyłką, transportem, odprawą celną, magazynowaniem. kontrolą itp. Dokumenty towarowe mają zasadnicze znaczenie w obrocie zagranicznym, ponieważ reprezentują towar, stanowią podstawę do roszczeń o zapłatę oraz mają często charakter papierów wartościowych i dlatego same mogą być przedmiotem obrotu handlowego.

Najważniejszymi dokumentami towarowymi są: faktura handlowa (rachunek), dokumenty przewozowe oraz dokumenty ubezpieczeniowe, które właśnie ze względu na ich szczególne znaczenie są nazywane dokumentami podstawowymi. Oprócz tych dokumentów stosuje się dokumenty pomocnicze, np. świadectwa standaryzacyjne. pochodzenia, zdrowotności, antydumpingowe i inne. W kontrakcie może być zaznaczone że niektóre dokumenty pomocnicze muszą być bezwzględnie dołączone, by mogła nastąpić zapłata za dostarczony towar. Dokumenty te w takim wypadku przyjmują charakter dokumentów podstawowych.

Jednym z najważniejszych dokumentów podstawowych jest faktura handlowa, która identyfikuje towar, obrazując jego rodzaj, ilość i cechy, podaje ceny jednostkowe i wartość ogólną wraz z doliczeniami i opustami, stwierdza wysłanie towaru i daje sprzedającemu tytuł do żądania zapłaty. Faktura jest dokumentem nieprzenoszalnym i dlatego nie może być cedowana na inną osobę. W wypadku dalszej sprzedaży towaru trzeba towar refakturować, czyli wystawić nową fakturę. Rozróżnia się kilka rodzajów faktur stosowanych w handlu zagranicznym. W dostawach częściowych lub po cenie orientacyjnej wystawia się fakturę prowizoryczną na poszczególne dostawy. I końcowe rozliczenie po realizacji całej dostawy aasaępuje aa pod-

stawie faktury ostatecznej. Faktura pro forma mc potwierdza dąje podstaw do zapłaty I nie jest dokumentem księgowym, służy stacyjnych i do spełniania pewnych formalności. I