Łańcuch znaków stanowi podstawowy nośnik informacji w komunikacji między użytkownikiem a komputerem. Postać przenoszonej informacji może być dostosowana do życzeń użytkownika. Dostosowanie to obejmuje zapisy liczb: dziesiętny, heksade-cymalny, binarny oraz dziesiętny o ustawialnej liczbie cyfr. Są one realizowane przez określone funkcje systemu.
MATLAB przystosowany jest do danych w postaci łańcuchów. Niżej przedstawiono dwa sposoby tworzenia łańcuchów, a mianowicie macierze znaków' i wektory łańcuchów. Omówiono także najczęściej spotykane działania na łańcuchach, takie jak wyszukiwanie i zastępowanie, oraz metody przechodzenia z fomiatu znakowego na liczbowy i odwrotnie.
Funkcje w MATL AB-ic mogą być wywoływane poprzez nazwę, która jest łańcuchem znaków. W tym celu łańcuch musi być przekształcony odpowiednią instrukcją. Mechanizm ten istotnie rozszerza możliwości systemu.
7.3.1. Łańcuchy złożone - macierze znaków, wektory łańcuchów
Jak wcześniej wspomniano w MATLAB-ic. tennin łańcuch odnosi się do łańcucha znaków odwzorowanego jako wektor znaków. MATLAB odwzorowuje każdy znak osobno, zgodnie z odpowiadającą mu wartością ASCII. Aby nic operować na tych wartościach, można używać znaków takich, jakie wyświetlane są na ekranie. Polecenie
s = 'Hello'
MATLAB-ie wprowadza zmienną typu char, która jest tablicą znaków' o roz-miaiuch !, 5.
Konkat 'nacja (łączenie) w kwadratowych nawiasach łączy' zmienne łańcuchowa ze sobą tworząc większe ciągi znaków. Instrukcja >> h = [s,'world']
łączy ciągi poziomo i daje w' wyniku łańcuch - wektor znaków h =
Hello world Instrukcja
>> v = [s;‘world’]
łączy ciągi pionowo i daje w wyniku macierz znaków'
v =
Hello
world
Należy zwrócić mvagę, że w zmiennej h przed znakiem 'w1 powinien być wstawiony znak spacji oraz że oba słowa w macierzy v mają tę samą długość. Znak spacji jest jednym ze znaków' drukowalnych. Wynikowe macierze są macierzami znaków; przy czym h ma rozmiar 1 na 11, a v ma rozmiar 2 na 5.
94