50686 Obraz6 5

co wydarzyło się w niebie. W dalszej części tabliczka jest całkowicie u-szkodzona i nieczytelna, nie wiemy więc, w jaki sposób Ea wyjaśnił swoje osobliwe instrukcje (które najwyraźniej miały podtrzymać jego decyzję u-dzielenia Adapie wiedzy, lecz nie nieśmiertelności).

Bez w^rzględu na to, jak ta rozmowa się skończyła, Anu postanowił odesłać Adapę na Ziemię; a ponieważ Adapa namaścił się olejem. Anu wyznaczył jego los: po powrocie do Eridu Adapa ma zapoczątkować linię kapłanów*, którzy będą ekspertami w* leczeniu chorób. W drodze pow rotnej:

„Adapa od horyzontu nieba

aż po zenit nieba zatoczył wzrokiem;

i zobaczył grozę nieba”.

Na intrygujące pytanie, jakim środkiem transportu odbył Adapa wycieczkę w obie strony, oglądając w podróży napawający grozą ogrom nieba, starożytny tekst odpowiada tylko pośrednio, wyrażając głośne zdziwienie Anu, dlaczego Ea „uczynił szem'* dla Adapy. Akadyjskie słowo szem tłumaczone jest zwykle jako „imię”. Wyjaśniliśmy jednak szczegółowo w Dwunastej Planecie, że termin ów (ML po sumeryjsku) nabrał takiego znaczenia od kształtu kamieni wznoszonych dla „upamiętnienia i-mienia” króla - kształtu, który naśladował ostro zakończone, niebiańskie i-zby Anunnaki. Czy więc Anu zastanawiał się nad kwestią, dlaczego Ea dostarczył Adapie rakietę kosmiczną?

W mezopotamskiej plastyce obecny jest motyw „ludzi-orłów” astronautów Anunnaki w kombinezonach stojących w postawie salutującej po obu stronach szem, które przypomina rakietę (il. 16a). Inny obrazek ukazuje dwóch „ludzi-orlów” trzymających straż przy bramie Anu (być może jest to ilustracja opowieści o Adapie, przedstawiająca bogów Dumuziego i Gizydę). Nadprożc bramy (il. I6b) zdobione jest godłem uskrzydlonego dysku, niebiańskim symbolem Nibiru, pełniącym tu funkcję znaku identyfikacyjnego bramy. Niebiański symbol Enlila, siedem kropek oznaczających Ziemię jako siódmą planetę (licząc od zew nątrz do środka) i niebiański symbol Enki, sierp Księżyca, oraz schemat całego Układu Słonecznego (bóstwo centralne otoczone rodziną jedenastu planet) dopełniają całości niebiańskiego tła. Znajdujemy tu też uskrzydlonych „ludzi-orłów” (których wizerunki bez wątpienia zainspirowały późniejsze wyobrażenia skrzydlatych aniołów) stojących po obu stronach drzewa życia. Co znamienne, przedstawienia drzewa życia często przypominają podwójną spiralę DNA (il. I6c), przypominając o tym, co stało się w ogrodzie Eden.

li. 16

Królowie mezopotamscy, chwaląc się wielką wiedzą twierdzili, że sit „potomkami mądrego Adapy”. Takie oświadczenia były odbiciem legendy, według które; Adapę obdarzono nie tylko statusem kapłana, lecz także wpojono mu wiedzę, jaka w starożytności wiązała się z kapłaństwem i była przekazywana z pokolenia na pokolenie w świętych okręgach. Tabliczki, które katalogują dzieła literackie trzymane na półkach biblioteki Assurbanipala w Niniwie, wymieniają w zachowanych fragmentach co najmniej dwie „książki” poruszające temat wiedzy Adapy. Jedna, o tytule zniszczonym już na początku, leżała na półce obok tekstu Pisma z czasów przed potopem-, w drugim wierszu tej tabliczki czytamy: „[...] co Adapa napisał pod jego dyktando”. Sugestię, że Adapa zapisywał wiadomości dyktowane mu przez jakieś bóstwo, uprawdopodabnia tytuł drugiego dzieła przypisanego Adapie przez źródła sumeryjskie. Tytuł ten brzmi:

55