51634 IMG09 (3)

dydaktycznymi i biurowymi i nawet punktami gastronomicznymi. Świadczy i„ „ ccj roli biblioteki jako miejsca (Stnnyty, Ross, Mills 2009, t. 253).

Przejście od bibliotek tradycyjnych do GBC polega więc w mniejszym u₀. zmianie tego, co jest w nich wykonywane (funkcje i czynności), a większym tc^ ^{1,1 l,;}i || sposób jest to wykonywane (organizacja, metody, narzędzia, standardy). Nu ten, ^ zwraca uwagę Janc Grtcnbcrg, która opisała podobieństwa między biblioteką mantycznym Webem w zakresie realizowanych funkcji; termin .gromadzenie" ?_ils|' *■ ona terminem .selekcja zasobów fiu", „katalogowanie" .semantyczny nspriv._c, ?!⁴ Wcbu", „informowanie" „usługami Semantycznego Webu" a „udostępnianie" staniem zasobow Webu" [Grtcnbcrg 2007, s. 215 i nasi.). Należy zwrócic uwagę m jj* ną rolę nowych technologii w procesie przejścia od zasobow do usług. Ważniejsze się umiejętności informacyjne i kompetencje technologiczne pracowników informacii ^ ich wiedza o treści zasobów informacyjnych [Sennyey, Ross, Mills 2009, s, 256], '

Tak rozumiana globalna biblioteka cyfrowa wpisuje się w powstałą nu pr/cłomi_c osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych XX w. koncepcję nowej organizacji badań m,^¹ wych. Staje się ona częścią kolaboratonum, które rozumiane jest jako nowa struktura ganizacyjna dla działalności naukowej, szczególnie związanej ze współpracą realizuj za pośrednictwem sieci komputerowej. Koncepcja la zakłada funkcjonowanie wirtuai • nauki, wspomaganej przez globalną bibliotekę cyfrową.    ^{l |}

Globalna biblioteka cyfrowa będzie znacznie mocniej włączona w procesy badawc; i dydaktyczne, niż to się dzieje obecnie. Stanic się częścią wirtualnego laboratorium, a „^C dodatkiem lub uzupełnieniem do instytucji, realizujących procesy badawcze, co zasadź czo zmieni także role poszczególnych uczestników komunikacji naukowej. Te ulegną \_v. mieszaniu, gdyż granice między tworzeniem informacji, publikowaniem, gromadzeni^ i udostępnianiem, zacierają się.

Bibliotekarze muszą „wmieszać się" w skład zespołów badawczych i dydaktycznych stając się ich integralną częścią [Marlino, Sumner 2008, s. 194]. Nowa rola biblioteka! rza cyfrowego będzie wiązać się z bezpośrednim uczestnictwem w procesie badawczy i dydaktycznym. Nastąpi pewnego rodzaju dyfuzja funkcji biblioteki cyfrowej i jednostki badawczcj/dydaklyczncj. Bibliotekarz stanie się badaczem i dydaktykiem nie tylk₀ z powodu odpowiedniego zapisu w Ustawie, ale z racji faktycznie realizowanych zadań Podobne funkcje i zadania wcześniej były przypisywane bibliotekarzom dziedzinowym I działającym w scentralizowanej bibliotece tradycyjnej. Bibliotekarz cyfrowy stanie się I członkiem wirtualnego kolaboratonum, zespołu badawczego funkcjonującego w cybcr-1 przestrzeni, z zadaniem obsługi informacyjnej zespołu: zarówno dostarczania informacji I niezbędnej do właściwej pracy zespołu, jak i przekazywania informacji o jego pracach I i osiągnięciach; te zmiany już się rozpoczęły w postaci Izw. bibliotekarzy uczestniczą. I cych (enibcdm librarians) [Sicss 2009]. Tak, jak wynalazek Gutenberga uwolnił skry. I bów klasztornych od pracowitego przepisywania tekstów, podobnie biblioteka cyfrowa I pozwala bibliotekarzom skoncentrować pełną uwagę na cyfrowym publikowaniu, wyszukiwaniu informacji, jej udostępnianiu i w ogóle na pracy z użytkownikiem.

Środowisko biblioteki cyfrowej i elektroniczne publikowanie wzmacnia rolę uczonych I w stosunku do pozostałych uczestników łańcucha komunikacji naukowej. Przykładem lej tendencji może być Public Library of Science, gdzie pracownicy naukowi są nie tylko autorami, recenzentami i redaktorami, co zdarza się również w środowisku tradycyjnym, ale zajmują się także wydawaniem i dystrybucją publikacji naukowych. Tak więc wcześniejszy model łańcucha informacji, w którym każdy uczestnik miał określoną rolę do odegrania, przestał być aktualny (Owen 2002, s. 276], Zróżnicowanie funkcji autora, wydawcy i bibliotekarza zanika, wzrasta natomiast zakres odpowiedzialności samych uczonych.

63