52197 S6300512

MtfOl/SUMA

Oddychanie - wentylacja

Respirator powinien być tak ustawiony, aby utrzymywać PaOj na poziomie powy tej 90 mroHg Należy unikać stosowania FiOj ponad 0,5. Wartość PBBP ■ 5 On li₂0 zapewnia otrzymanie prawniIowę; objętości pluć i upobiega ewentualne) niedodmie Należy dawcę prowadzić na wyrównanym lub lekko ujemnym bilansie płynowym, tak aby chronić płuca przed pnewodmeniem i obrzękiem

Przechowywanie przeszczepu

Aktualne ulecenia dotyczące postępowania z pobranym płucem są nastę-pojące;

1.    Płyn konserwujący: Perfadez (mskopotasowy deztran - LPD).

2.    Objętość płynu konserwującego do płukania - 60 mL/kg.

3.    Objętość płynu konserwującego do wstecznego płukania - 15 mL/kg (wsteczne płukanie nie jest stosowane powszechnie).

i Ciśnienie w tętnicy płucnej podczas płukania: 10-15 mmHg.

5.    Temperatura płynu konserwującego: 4-8'C,

6.    Objętość wentylacyjna TV: 10 mL/kg.

7. PEEP:5cmH₂0.

8.    FiOj niższe lub równe 0,5 (50%).

9.    Ciśnienie powietrza w oskrzelach: 15-20 cm H₂0.

10.    Temperatura przechowywania: 4-8*C.

Zapobieganie pierwotnej niewydolności przeszczepu Pierwotna niewydolność przeszczepu (primarygraft dyijunction - PGD) jest aktualnie obowiązującym terminem ustalonym przez komisję pod auspicjami International Society of Heart and LungTranspłantation (ISHLT) dla zdefiniowania ostrego uszkodzenia przeszczepu płuca, dotyczącego obecnie 10-25% chorych po przeszczepie. Klinicznie zespół naśladuje ARDS i jest związany 150% śmiertelnością. Czynnikami ryzyka predysponującymi do wystąpienia PGD są: przedłużone niedokrwienie przeszczepu, starszy dawca, nadciśnienie płucne u biorcy oraz korzystanie z krążenia pozaustrojowego w trakcie operacji Przypuszcza się. ze PGD ma me tylko natychmiastowy wpływ na przeżycie biorcy, ale też zapewne na długoterminowe przeżycie przeszczepu. Aktualna klasyfikacja PGD opiera się na analizie dwuch czynników: stosunku PaCtyFiOj {?!¥) om obrazie radiologicznym klatki piersiowej Klasyfikację przedstawiono w tabeli 10.

Proponuje nę oceniać stopień PGD w 3 odstępach czasowych: 24,48 i 72 godz po przeszczepie W leczeniu/upobwgamu PGD stosuje się następujące leki:

- wz*wny tlenek azotu (substancja czynna nitrogliceryny) - ma tę przewagę nad nitrogliceryną podawaną dożylnie, że nie działa na krążenie systemowe, nic powodując tym samym obniżenia systemowego ciśnienia tętniczego, rozszerza bowkm jedynie naczynia pęcherzyków płucnych Ponadto, nie router ująć

Tabd, 10 KtmyfkM}* pierwotnej niewydolności pnttrxupu

Stopił* PCD	Słowne* P/P | Radiogram khrfci pwrWowe) \
0	> 300	prawidłowy
1	>300	rozlane nacieki przeszczepu
2	200-300
3 ) <200

naczyń płucnych obszarów niedodmcwych przeszczepu, do których we dociera, poprawia stosunek perfuzja/wentylacja, optymalizując tym samym sprawność czynnościową przeszczepu;

-    prostaglaudyna El - w ciągłym wlewie dożylnym rozszerza wybiórczo naczynia łożyska płucnego;

-    rozpuszczalny inhibitor dopełniacza - lek w fazie doświadczalne);

-    antagoniści czynnika aktywującego płytki - lek w fazie doświadczalnej.

-    egzogenny surfaktant - lek w fazie doświadczalnej.

Techniki operacyjne

Przeszczep pojedynczego płuca

Przeszczep jednego płuca jest zabiegiem niewątpliwie najmniej obciążającym chorego i chirurga, jednak połowiczne pozbycie się chorego narządu, jak i różna podatność przeszczepu i własnego płuca ogranicza tę metodę do kilku schorzeń z grupy chorób miąższu lub naczyń płucnych Jest techniką najstarszą, najszybszą i najprostszą. Zastosowanie krążenia pozaustrojowego lub pozaustrojowego natleniania krwi (ECMO) jest tu stosunkowo najrzadsze.

Przeszczep dwóch płuc

Przeszczepianie dwóch płuc (stquenrwl bilateral lung tramplanlatton - SBLT) stosowane jest w septycinych schorzeniach płucnych, w ciężkim nadciśnieniu płucnym oraz w przewlekłej obturacyjnej chorobie płuc. Technika ta wymaga znacznie częściej zastosowania wspomagania krążeniowego. Początkowo przeszczepiano dwa płuca en bloc, jednak sposób ten zarzucono m.in. ze względu na utrudnione gojenie się zespolenia tchawicy.

Przeszczep serca i płuc

Przeszczepu serca i płuc (Hearl and Lung Tłansplantotion - HLT) dokonuje się najczęściej w ciężkich nieodwracalnych schorzeniach płuc z nieodwracalną niewydolnością serca oraz u chorych ze złożonym zespołem Eisenmcnger*. Zabieg można wykonać drogą sternotomii pośrodkowej. jeśli nie ma zrostów opłucnowYih.