Wiesław F. Skrzypczak Katedra Fizjologii Zwierząt
Wydział Biotechnologii i Hodowli Zwierząt AR w Szczecinie
Nerki spełniąją w organizmie zwierzęcym następujące funkcje:
- wydalniczą,
- regulacyjną,
- endokrynną.
Funkcja wydalnicza polega na usuwaniu z ustroju końcowych produktów przemiany materii (zwłaszcza białkowej) oraz nieprzyswajalnych lub toksycznych substancji pochodzenia egzogennego. W procesach metabolicznych* powstają produkty przemiany materii, które muszą być wydalone, ponieważ gromadzenie ich w organizmie groziłoby zatruciem i śmiercią. Końcowymi produktami przemiany materii u zwierząt domowych są dwutlenek węgla, woda oraz substancje azotowe, jak: mocznik, amoniak, kwas moczowy, kre-atyna i in. W eliminacji produktów przemiany materii nerki są wspomagane przez inne narządy, m.in. płuca, przewód pokarmowy, skórę.
Funkcja regulacyjna polega na utrzymaniu homeostazy wodno-elek-trolitowej, tj.:
1) stałej objętości wody w organizmie (izowolemii),
2) stałego stężenia poszczególnych elektrolitów (izojonii),
3) stałego ciśnienia osmotycznego płynów ustrojowych (izotonii),
4) stałego stężenia jonów wodorowych (izohydrii).
Znaczenie nerek w utrzymaniu stałości środowiska wewnętrznego wynika z ich zdolności do wybiórczego wydalania jednych, a zatrzymywania innych elektrolitów oraz wody. Nerki są główną drogą wydalania z ustroju jonów nieorganicznych, zarówno kationów (np. Na+, K+), jak i anionów (np. Cl“, S04“). Wydalając lub zatrzymując sole mineralne i wodę, z dużą precyzją zachowują stałe ciśnienie osmotyczne płynów ustrojowych, Ji
Regulacja stężenia jonów wodorowych przez nerki polega przede wszystkim na zdolności usuwania kwasów lub zasad w postaci ich soli oraz zatrzymywaniu albo wydalaniu substancji spełniających rolę buforów, jak wodorowęglany czy fosforany. ■
230