stałe i niezależne od roztworu badanego, więc równanie (10.25) można napisać w postaci:
E = const + £sz(zew„) (10.26)
Wspólną cechą elektrod membranowych jest to, że ich potencjał zależy nie tylko od aktywności jonu głównego, na który elektroda jest czuła, ale również od stężenia innych jonów obecnych w roztworze. Jest to zrozumiałe, gdyż jony fe triógą wpływać na równo wagę reakcjiwymiany j onÓwej zachodzącej zgodnie z równaniem (10.23).
Potencjał elektrody szklanej i innych elektrod membranowych można przedstawić równaniem Nikolskiego:
RT
Em = const + — ln (aA*+ + kA/B • aw+) (10.27)
zr
gdzie Az+ oznacza jon główny, na który elektroda jest czuła (w przypadku elektrod czułych na jony wodorowe jest to H+), Bz+ — inny kation obecny w roztworze, kA/B jest to stała nazywana współczynnikiem selektywności elektrody. W przypadku elektrod szklanych współczynnik selektywności jest równy stałej równowagi reakcji wymiany jonowej zgodnie z równaniem (10.23)
Knb = aA(,)’aBls*> (10.28)
aA(sz) ' aB(r)
Jeżeli aA,+w równaniu (10.27) ma większą wartość niż wyrażenie kA/B • aB*+, to elektroda jest selektywna względem jonów Az+. Jeżeli natomiast wyrażenie kA/B'^B:+ jest znacznie większe aniżeli aA*+, to elektroda jest selektywna względem jonów Bz+. Przez odpowiedni dobór szkła można uzyskać elektrody szklane czułe na różne kationy jednowartościowe. Najbardziej znane są elektrody czułe na H+, Li+, Na+, K+ i NH4 .
Elektrody jonoselektywne ze stałymi membranaitii
Są to elektrody membranowe podobne w swej budowie do elektrod szklanych. Membrana elektrodowo czynna, w której zachodzi reakcja wymiany jonowej, wykonana jest z trudno rozpuszczalnej soli. Mogą to być membrany homogeniczne, wykonane z monokryształów soli, lub heterogeniczne utworzone z polikryształów trudno rozpuszczalnych soli. Rozwiązania konstrukcyjne elektrod ze stałymi membranami przedstawiono na rys. 10.8.
Możliwe są różne warianty konstrukcyjne tych elektrod, np:
a) wariant pierwszy jest taki sam jak w przypadku elektrody szklanej, to znaczy roztwór wewnętrzny i elektroda wewnętrzna wyprowadzająca (Ag/AgCl);
b) w wariancie drugim nie ma roztworu wewnętrznego, a przewód wyprowadzający jest połączony za pomocą odpowiedniego cementu z membraną;
188