72 ŚREDNIOWIECZNA PIEŚŃ RELIGIJNA POLSKA
Jezu Kryste, kiedy przyjdziesz sądzić,
Nie dajże naszym duszam zabłądzić,
Miej zlutowanie,
140 Nie dawaj nas na wieczne zatracenie. Amen.
II. 8 ANJELI SŁODKO ŚPIEWALI
Anonimowa pieśń na Wniebowstąpienie Pańskie. Tekst w rękopisie Biblioteki Prowincji OO. Bernardynów w Krakowie, sygn. 19/R, s. 133-137. Kodeks zapisano w latach trzydziestych i czterdziestych XVI w. (por. K. Grudziński, Najstarsze zabytki rękopiśmienne języka polskiego do połowy XVI w., s. 359; por. 1.12).
Wydanie: W. Wydra, W.R. Rzepka, Teksty polskie z pierwszej połowy XVI wieku (Z rękopisu nr 19/E Biblioteki Prowincji OO. Bernardynów w Krakowie), Slavia Occidentalis, t. 35, War-szawa-Poznań 1978, s. 116-122 (transliteracja, transkrypcja i fotokopia zabytku).
Canitur in nota: „ Witajże dziecię rozkoszne ” Seąuitur cancio de Ascensione Domini
Anjeli słodko śpiewali,
Gdy do nieba prowadzili,
Syna Bożego chwalili.
Alleluja, alleluja.
5 Jen sprawił ludzkie zbawienie,
Wejrzał na swoje stworzenie,
w. 139 zlutowanie - litość.
H. 8 ANJELI SŁODKO ŚPIEWALI
przed w. 1 „Śpiewana na melodię Witajże dziecię rozkoszne następuje pieśń o Wniebowstąpieniu Pańskim”. Kolęda Witajże dziecię rozkoszne znana jest z rękopiśmiennego Kancjonału puławskiego z 1551 r., Biblioteka Czartoryskich, sygn. 2372, k. 8-9 verso. w. 5 jen - który.
Adamowe pokolenie.
Alleluja, (alleluja).
Złupiwszy mocy piekielne,
|10 Zdał na wieczne potępienie Samo złościwe stworzenie.
Alleluja, alleluja.
Potym się do Ojca wezbrał Jako przedtym jest powiadał, fs Gdy (z) swoimi jest rozmawiał.
Alleluja, (alleluja).
0 duszo miła, rozmyślaj,
Co Pan Jezus tedy działał,
Gdy w niebo już wstępować miał.
20 Alleluja, (alleluja).
Wszytki wierne swoje wezwał,
Tam się j im mile ukazał,
Ostateczne gody działał.
Alleluja, alleluja.
I5 Uciesznie s nimi godował,
Barzo mile je pocieszał
1 niewierność jich też skarał Alleluja, (alleluja).
Potym rzekł: „Ślę was po świecie, gf Ludzium każcie, nawracajcie,
Czartu z mocy dusze bierzcie.
(Alleluja, alleluja).
! w. 11 złościwy - nikczemny.
| w. 13 wezbrać się-udać się.
||> w. 25 uciesznie - radośnie; godować - świętować. I w. 30 ludzium — ludziom; każcie — głoście kazania.