59061 IMGE49 (2)

Ryc. 68. Pomiar poirodol elementów ułożenia warstwy

■ — w chodniku, t — w atyblku na rozpinając sznurek między dwoma punktami położonymi na mierzonej płaszczyźnie, na przeciwległych ociosach, na jednakowej wysokości. Po obraniu dowolnego trzeciego punktu na krawędzi intersekcyjnej badanej płaszczyzny z ociosem można przezeń i przez wyznaczoną linię biegu poprowadzić płaszczyznę (np. wyznaczoną za pomocą deski), której nachylenie daje nam kąt upadu (ryc. 68a). Na podstawie profilu wyrobiska zadanie to (ryc. 69a) można rozwiązać graficznie następująco:

1)    znajduje się dwa punkty leżące na tej samej wysokości (-4, B), wyznaczające rozciągłość (najlepiej na krawędziach przecięcia ociosów chodnika z jego spągiem);

2)    przez dowolny punkt na danej płaszczyźnie (L) prowadzi się płaszczyznę pionową prostopadłą do linii biegu danej płaszczyzny i w kładzie wyznacza się rzeczywisty kąt upadu (NOL')

Wyznaczanie biegu 1 upadu w szybikach pionowych. W szybiku pomiary elementów ułożenia warstw przeprowadza się bądź na ich dnie, bądź na ścianach. Dno nadaje się szczególnie do pomiarów bezpośrednich, ponieważ bywają tu dobrze odsłonięte poszczególne warstwy. Jeśli na dnie jest nieco wody, to kierunek biegu szczególnie dobrze określa się wzdłuż kontaktu zwierciadła wody nagromadzonej w nierównościach dna z płaszczyzną warstwy. Pomiaru biegu dokonuje się kompasem z ręki — po naprowadzeniu jego dłuższej krawędzi na granicę wody i warstwy. Ponieważ bieg odpowiada poziomeipu kierunkowi w płaszczyźnie uwarstwienia, zatem połączenie dwóch punktów tej samej warstwy leżących na Jednakowej wysokości w szybiku, niezależnie od jego formy, daje od razu kierunek biegu. Nachylenie wyznacza się w płaszczyźnie pionowej przechodzącej przez jakikolwiek trzeci punkt warstwy, leżący na innym

/