59607 strona (270)

Do leczenia skóry (np. blizny) i narządów leżącycli płylko, do 1,5 < m, pod skórą lepiej stosować częstości od 2 do J MHz. W leczeniu narządów głębiej leżących stosuje się częstości od 750 do 1000 kHz.

Celem uzyskania efektów cieplnych poleca się emisję ciągłą. Dla efektów pobu dzających przeciwdegeneracyjnych, zwłaszcza narządów położonych w głębszych warstwach ciała, poleca się emisję impulsową. I ogic/ne wydaje się w łych przypad-kai h pi/etłłu/enie czasu zabiegów (10-15 min).

Wydaje się, że bezpośrednie nadźwiękawianie narządów położonych głębiej niż 5 cm pod skórą mija się z celem, gdyż istnieje niewielkie prawdopodobieństwo dolali ia lam odpowiedniej ilości energii ultradźwiękowej.

Na bliznę po oparzeniu lub ranie skóry o powierzchni około 10 cm² należy zastosować UD o częstośi i 2,4 MHz (absorbowane w tkankach powierzchownych), emisji ciągłej, mocy l,0W/cm', przy czasie zabiegu 5 min, 5-7 razy w tygodniu, w sumie 15 zabiegów.

Zabiegi UD można stosować także na twarz (omijając oczy), lecz z mocą nie większą niz 0,5 W/cm². Na plecy i pośladek można zastosować do 1,5 W/cm². C/as zabiegu należy przedłużać proporcjonalnie do rozległości nadźwiękawianego pola. Pizy le< zeniu slopy, ręki i w przypadkach dużych nierówności powierzchni nadźwię-kawianej najodpowiedniejszy jest zabieg w kąpieli wodnej.

W przypadkac h przewlekłych zmian przykurczowych lub zwyrodnieniowych okołostawowych z objawami bólowymi zalecana jest emisja ciągła, przez 2 do 4 min. na pola do 10 cm², na (jolach większych odpowiednio dłużej. Dla osób bardzo s/i/upłych - około 0,8 W/cm*. dla tęgich od 1,2 do 1,5 W/cm^;’. Na przykład przy zabiegu na staw kolanowy podaje się UD po 6 min na powierzchnię boczną i przyśrodkową. Zabieg na łokieć liwa 6 min, na sławy całej slopy lub ręki jk> 10 min, w tych przypadkach najlepiej w wodzie. Często poddaje się leczeniu UD staw barkowy i tkanki okoliczne, czas zabiegu wynosi około 8 min.

Do zabiegów na staw biodrowy, jako głębiej leżący, lub sławy kręgosłupa oraz mięśnie i ścięgna przykręgosłupowe, mięśnie pośladków lub uda należy używać UD o częstotliwości 800 do 1000 kHz, czas zabiegu powinien wynosić 8 do 15 min, a moc od 1,0 do 1,5 W/cm². U osób otyłych w łych przypadkach warto użyć IJD o emisji impulsowej, przedłużając czas zabiegów do 15 lub nawet 20 min.

Obok zabiegów miejscowych, tj. na miejsce chore, zalecane są zabiegi na okolico przykręgosłupowe odpowiadająi e segmentowi (dermalomowi), w klórym przebiega proces chorobowy. Przy schorzeniu w kończynach dolnych zaleca się nadźwięka wianie przykręgosłupowe obszaru od L, do S, (do 1,0 W/cm²), a przy schorzeniach w kończynach górnych obszaru od C₅ do D, (do 0,8 W/cm²).

W niektórych publikai jat h zaleca się nadźwiękawianie okolic pr/ykręgosłupo-wych w chorobach wewnętrznych, przyjmując działanie przez strefy Heada, np. około C₄ do Thr, przy nadciśnieniu tętniczym, od C.$ cło Th^ przy astmie oskrzelowej i chorobach oskrzeli, od lh_G do lh_u, przy chorobie wrzodowej. Zabiegi te nie znalazły szerszego zastosowania i należy wątpić w ich skuteczność, poza efektem placebo.

Young (Kitchen 1994) poleca emisję ciągłą w zaburzeniach układu ruchu, jak: przykurcze, ograniczenia ruchomości stawów, ból; emisję pulsacyjną natomiast przy gojeniu tkanek, pobudzaniu ukrwienia, gojeniu złamań kości i gojeniu ścięgien.

270