55233 Scan0088 (8)

udziale publiczności. My prowadzimy większe pacynki, a oni mniejsze i mniej znaczące. I wybierają piosenkę w zależności od tego, co się akurat dzieje.

Przemyślałam wszystkie odpowiedzi, jakich mogłam udzielić, i w końcu wybrałam najlepszą.

-    Podoba mi się.

-    Oczywiście. - Tonio wsunął głowę do pokoju. -W końcu ty wpadłaś na ten pomysł. I ta czerwień, którą podkreśliłaś informacje na plakatach, jest idealna. Musimy tylko postarać się o cyrkowy wodewilowy wystrój.

Natychmiast przyszły mi do głowy kontrastujące kolory i różne pomysły.

-    Tak. Nie ma sprawy. - Już miałam wyjść, gdy przypomniałam sobie słowa Floss. - Floss mówi, że widzę wnętrze rzeczy, a nie powłokę.

Łucja podniosła głowę znad kolczyków, które zakładała jednej z pacynek. I bez zastanowienia powiedziała:

-    Zawsze tak miałaś, od kiedy cię znam. Od razu ujrzałaś we mnie to, kim jestem.

-    Zobaczyłam mądrą, słodką istotę, która miała za sobą trudne chwile - odpowiedziałam. - Zobaczyłam iskrę.

-    No widzisz. A większość ludzi widziała brudne brzydkie dziecko ulicy, które na pewno chce im zrobić krzywdę.

Spojrzałam na nią zszokowana.

-    Mówisz o sobie?

Łucja wzruszyła ramionami.

-    Widzisz?

Do rozmowy włączył się Tonio.

-    Pamiętasz, jak mnie zobaczyłaś po raz pierwszy, Persjo? - zapytał.

-    Dałeś mi słoik z klejem i powiedziałeś, że wyglądam na otwartą osobę.

-    Tak, a ty co pomyślałaś?

-    Miły. Delikatny. Trochę zraniony. Godny zaufania - odpowiedziałam bez zastanowienia.

Max uśmiechnął się od ucha do ucha.

-    Doskonale. Większość ludzi zatrzymuje się na wrażeniu „gej”.

-    Był dość ekstrawagancko ubrany tamtego dnia. -Uśmiechnęłam się. - Ale to tylko powierzchowne.

-    Tak jak mówiła Floss. - Pacynka Łucji skinęła głową. - Widzisz to, co pod spodem.

-    Hm... - mruknęłam.

Musiałam się nad tym zastanowić. Odwróciłam się, by zająć się moją częścią przygotowań do przedstawienia, ale zawróciłam.

-    To jaki mamy ostatecznie tytuł?

-    Na razie trzymamy się Śpiewaj do sześcianu - odparł Max. - Myśleliśmy, żeby dodać podtytuł Wodewilowe karaoke.

Skinęłam głową.

-    Dla waszej informacji dodam, że Floss robi niebieskiego psa, z kołnierzykiem i krawatem.

-    Kochanie - odezwał się Tonio - wiesz, że Floss potrafi sprawić, żeby dowolna rzecz robiła to, czego tylko Floss sobie życzy.

Miał oczywiście rację. Skinęłam jeszcze raz głową i poszłam zająć się programami z motywem wodewilowym. Będą moimi książkami dla publiczności, ale tym razem będą znacznie bardziej rozbudowane. Teraz, kiedy już miałam za sobą doświadczenia z robieniem menu dla Dau Hermanos, mogłam rozwinąć skrzydła przy

12 - Mrok kwiatów 177