61211 skanuj0026 (148)

Rozróżnia się dwa przypadki ruchu:

TBC1: przesunięcie jednej nogi; ruch kończy się, gdy noga spoczywa na podłożu, TBC2: przesunięcie obu nóg; ruch kończy się, gdy obie nogi zajmują nowe położenie.

17    „Usiąść” SIT i „wstać” STD

Ruchy związane są z siadaniem na siedzisku nonnanęj wysokości i podniesieniem się (wstaniem). Ruchy te nie zawierają żadnych innych ruchów poza siadaniem i wstaniem, np. odsunięcie krzesła, zachowanie równowagi itp.

18    „Pochylić się” B i „wprostować” AB

Ruch ten polega na pochyleniu tułowia w biodrach do przodu tak, aby ręce w przybliżeniu sięgały kolan (nogi nie ugięte w kolanach). Wartość czasu ruchu B wynosi 29 TMU. Powrót ciała do pozycji normalnej oznaczany jest symbolem AB. Czas tego ruchu wynosi 31,9 TMU.

19.    „Schylić się” S i „podnieść się” AS

Są to ruchy pochylenia tułowia (S) z jednoczesnym zgięciem nóg, tak aby ręce mogły sięgnąć ziemi (głęboki skłon ciała), i powrotu do normalnej pozycji (AS). Czasy tych ruchów są takie same ja radiów B i AB.

20.    „Uklęknąć na jedno kolano” KOK i „podnieść się” AKOK

Ruch KOK wykonywany jest w celu sięgnięda rękami ziemi z uklęknięciem na jedno kolano i wsparcie się nim. Ruch powrotny osaczony jest AKOK. Czasy ruchów takie same jak ruchów B i AB.

21 „Uklęknąć na oba kolana” KBK i „podnieść się” AKBK

Ruch KBK związany jest ze zmianą pozycji dał i uklęknięciem na oba kolana (kolejno na jedno i drugie). Powrót do normalnej pozycj oznaczony jest AKBK. Czas ruchu KBK wynosi 69,4 TMU, a AKBK - 76,7 TMU.

Kombinacje ruchów

Ruchom elementarnym (lub ich sekwencjom) jednej lub więcej części dała człowieka towarzyszą z reguły ruchy innych części ciała. Wyróżnić można cztery podstawowe wzajemne układy ruchów:

1.    Ruchy sekwencyjne: jest to seria kolejno po sobie następujących ruchów wykonywanych najczęściej przez jedną część dała. Czasy trwania ruchów sumują się.

2.    Ruchy zespolone: jest to kilka ruchów wykonywanych równocześnie przez tę samą część dała. Jeden z nich jest decydujący z punktu widzenia czasu. Najczęśdej występują: M+G2, M+T, M+RŁ, R+T, R+RL, T+D, T+T.

Przykład

Analiza ruchu M30B + T45S + G2. Decydującym ruchem jest M30B. Wynik analizy zapisujemy następująco: ruchy zespolone zakreśla się lukiem, a ruchy pokrywające się przekreśla: