61470 skanuj0045 (60)

11.7. Gospodarka tnrjstfOM

rozpoznając fakt, że zrównoważona turystyka powinna być uważana za środek Zasady

społecznego i ekonomicznego rozwoju regionu;    ■ wytyczne pało

¹    . .    °    .    Ti,    11..    zrównoważ**!

zauważając zmianę w postawach turystów, którzy stają się coraz bardziej otwar- turystyki

ci na ideę ochrony przyrody i ochrony środowiska;

przekonany o potrzebie rozwoju turystyki przyrodniczej, opartej na poznawaniu bogactwa flory, fauny i krajobrazów;

zauważając, że parki, rezerwaty i inne obszary chronione są atrakcyjne dla wciąż rosnącej liczby turystów;

podkreślając potrzebę wdrożenia polityki otwarcia obszarów chronionych dla zaspokojenia potrzeb społeczeństwa, poszukującego obszarów chronionych postrzeganych jako ostatnie ostoje dzikiego życia oraz miejsca, w których można odnajdywać radość w milczeniu i kontemplacji;

rozważając, że turystyka może pomóc obywatelom Europy uświadomić sobie fakt, że obszary chronione są dziedzictwem przyrodniczym i kulturowym, które powinno być zachowane dla obecnych i przyszłych pokoleń;

świadomy jednak możliwości zniszczeń, jakie może spowodować na obszarach chronionych nadmierna presja turystyczna i pewne szkodliwe działania — Komitet Ministrów rekomenduje rządom państw członkowskich:

■    utrzymywanie, gdzie tylko jest to potrzebne i możliwe, obszarów ściśle chronionych, których podstawowym celem jest zaspokojenie potrzeby badań naukowych;

■    zastosowanie na pozostałych obszarach chronionych środków i metod popierających zrównoważoną turystykę, respektującą przyrodnicze i kulturowe dziedzictwo tych obszarów, opartą na zasadach i wytycznych zawartych w załączniku do tej rekomendacji;

■    rozpowszechnianie niniejszej rekomendacji tak szeroko, jak to możliwe na szczeblu państwowym, regionalnym i lokalnym, a także wśród przedstawicieli przemysłu turystycznego i w społecznościach lokalnych”.

Zasady i wytyczne do prowadzenia polityki zrównoważonej turystyki na obszarach chronionych, wyszczególnione w załączniku Rekomendacji, są w wielu punktach zgodne z postulatami zgłaszanymi w tym zakresie od lat przez PROI? środowiska naukowe i organizacje ekologiczne. Dotyczą one np. rozwoju form turystyki opartej na poszanowaniu różnorodności elementów przyrody i kultury, jakości wody, powietrza, gleb i krajobrazu oraz poszanowaniu kulturowej tożsamości społeczności lokalnych, a także potrzeby różnicowania form turystyki zależnie od typu obszaru chronionego i jego podstawowych celów, zwłaszcza zaś uwzględnienia chłonności (pojemności)¹⁹ turystycznej obszaru chronionego w propagowaniu turystyki.

¹⁹ Chłonność turystyczna oznacza możliwość takiego obciążenia danego obszaru określoną liczbą turystów, jakie zapewni optymalne warunki wypoczynku i nie spowoduje zachwiania równowagi biocenotycznej w środowisku. Chłonność świadczy zatem o możliwości użytkowania turystycznego obszarów bez określenia ich funkcji i sposobu zagospodarowania, jest miarą odporności środowiska przyrodniczego na presję turystów. Niekiedy traktowana jako synonim pojemności turystycznej, która jednak najczęściej oznacza wielkość bazy noclegowej i gastronomicznej na danym obszarze.