62743 skanuj0011 (239)

„Ścisłe analityczne ujęcie pracy zbiorników prostokątnych o monolitycznym połączeniu ścian bocznych z dnem jest zagadnieniem dość trudnym. Stosowane powszechnie metody obliczeń statycznych oparte są na założeniach, które tylko w przybliżeniu odpowiadają rzeczywistym warunkom pracy zbiornika. Zbiorniki prostokątne pracują jako układy przestrzenne, tak więc nie można rozpatrywać osobno ścian pionowych czy płyty dennej w oderwaniu od pozostałych części układu, gdyż nie odpowiada to rzeczywistej pracy konstrukcji. Spotykane niekiedy traktowanie układu jako zespołu poziomych ram płaskich, nie uwzględniające wpływu połączenia ścian pionowych z dnem, również nie obrazuje rzeczywistego przebiegu momentów zginających ani sił podłużnych (w poszczególnych elementach konstrukcji), powstałych od działających na zbiornik obciążeń” (Kobiak, Stachurski t. IY/1991 s. 193 „Konstrukcje żelbetowe”).

Przestrzenna praca statyczna

Monolityczne zbiorniki prostopadlościenne są to typowe układy płytowe charakteryzujące się przestrzenną pracą statyczną. Są one bardzo czułe na wszelkiego rodzaju uproszczenia nie uwzględniające tej cechy. Aktualnie w dobie komputeryzacji, przy obliczaniu zbiorników prostopadłościennych powinno się posługiwać programami, które uwzględniają przestrzenny charakter pracy konstrukcji. W przeciwnym razie można przy określaniu sił przekrojowych popełnić błędy, których wielkość jest trudna do oszacowania.

Powyższe stwierdzenie zilustrowane zostanie kilkoma prostymi przykładami. W przykładach tych rozwiązania uzyskano własnymi programami numerycznymi pod nazwą ZBOT i TEZO oraz dla porównania pokazano wielkości, które można uzyskać na podstawie rozwiązań dla płyt.

Przykład „O”

Obciążenie hydrostatyczne działające na wszystkie ściany l_x: l_y: l_z = 1,5 : 1 : 1, np. 6 : 4 : 4 m

11