19
Opis charakterystycznych cech zwierzęcia - umaszczenia, typu użytkowego i pokroju wymaga znajomości określania poszczególnych części i okolic ciała. Terminologia hodowlana różni się na ogół od przyjętej w anatomii zwierząt. Wynika to z tradycji hodowlanych oraz tendencji do kompleksowego traktowania poszczególnych partii ciała zwierzęcia eksponującego jego cechy użytkowe. Te same partie ciała mogą różnić się nazwami u różnych gatunków zwierząt. Także liczba wyodrębnionych partii i okolic jest inna, u gatunków o dużych wymiarach ciała wyróżnia się ich więcej niż u małych. Wyodrębnia się główne części ciała: głowa, szyja, tułów, czyli kłoda (złożony z partii: przodu, środka, czyli łącznika i zadu) i kończyny (część wolna) oraz tzw. okolice ciała.
(Poszczególne części, partie i okolice u konia przedstawiono na rysunkach 7.1 i 7.2).
Na głowie wyróżnia się dwie części: część mózgową (górną) oraz pyskową (trzewio-czaszkę). W części mózgowej wyróżnia się następujące okolice: potylicę (1) - poza uszami w miejscu połączenia szyi z głową, ciemię (2) - między i przed uszami dolną granicę stanowi linia łącząca dołki nadoczne, grzywkę (3) - czuprynę - pęk włosów pokrywających ciemię, czoło (4) 1 między oczami, oczodoły i oczy (5), skronie (6) I między okiem a małżowiną uszną z charakterystycznym dołkiem nadocznym, małżowiny uszne z okolicami przyusznymi (7). W części pyskowej wyróżnia się: nos z grzbietem nosa (8), nozdrza (9), chrapy (10) 3 otwory nosowe, wargę górną (11), wargę dolną z bródką (12), szparę pysko-wąz kątami pyskowymi (13), lica (14) 1 policzki i okolice łzowe, ganasze (15), sanki (16) i dolne i tylne brzegi żuchwy, rów międzyszczękowy - między ramionami żuchwy.
61