62819 KUIVASAARI8

prace naukowo-badawcze, po wcześniejszym skontaktowaniu się z Muzeum Wojskowym. Marynarka ma w roku 2009 przedstawić raport dotyczący planów przyszłościowego wykorzystania baz wojskowych, a ponieważ ciągle trwają negocjacje z lokalnym stowarzyszeniem regionalnym na temat turystycznego wykorzystania walorów wyspy, nie jest wykluczone, że w krótkim okresie zostanie ona udostępniona dla zwiedzających z całego świata.

Bibliografia

Amirchanow L. I., Morskaja kriepost Imperatora Pietra Wielikowo, Sankt-Petersburg 1995.

Chorzępa ]., Baterie obrony wybrzeża na Kuwasaari - unikalny przykład adaptacji starego dzieła obronnego dla nowego uzbrojenia, „Forteca", 2-3/2004.

Enqvist Ove, Isosaari ja Kuwasaari, Helsinki 1991.

Enqvist Ove, Itsendisen Suoomen Rannikkotykit 1918-1998, „Sotamu-seon julkaisuja", 1/1999, Helsinki 1999.

Enqvist Ove, Kuwasaari, „So-tamuseon julkaisuja", 1/1995, Jy-vaskyla 1995.

Enqvist Ove, Mdkiluoto, Helsinki 1997.

Enqvist Ove, Obrona wybrzeża terytorium Finlandii na początku XX wieku, [w:] „Twierdza i działania na ziemiach polskich w czasie I wojny światowej", Biały stok-Przasnysz 2000.

Enqvist Ove, Wystawa sprzętu artyleryjskiego na Kuwasaari, „Forteca", 2/1998.

Enqvist Ove, Fińska artyleria nadbrzeżna, „Forteca", 4/2004.

Enqvist Ove, Kuwasaari, Przasnysz 2005.

Kalinin Włodzimierz, Nie-izwiestnyje stranicy istorii russkich 12-diumowych puszek, Władywo-stok 2000. Maszynopis w posiadaniu Autora.

Lagerstedt John, Opevneni Flelsinek, „Novodobe fortifikace", 2/1999.

Laine Sirkku, Ensimmaisen maailmansodan aikainen. Maalin-noitus Helsingissa, Helsinki 1996.

Leskinen J., Yaiettu Suomen sil-ta. Suomen ja Viron salainen sotilaal-linen yhteistoiminta Neuvostoliiton oaralta ouosina 1930-1939, Helsinki 1997.

Manninen M., Viapori 1914-1918, Helsinki 2000.

Szirokorad Aleksander, Enci-kloppiedija otiecziestwiennoj artillierii, Mińsk 2000.

Szirokorad Aleksander, Otie-cziestwiennaja bieriegowaja artillie-rija, „Tiechnika i woorużenije", 3/1997.

HI

Wieża kontroli ognia z epoksydową kopułą dalmierza na szczycie z lat 30-tych XX wieku, po II wojnie światowej rozbudowana do roli stacji radarowej kontroli ognia

Podziemia pod wieżą kontroli ognia, stanowisko obsługi radaru