63212 Obraz3 (34)

/AR/ĄD/.ANih Środowiskiem w rR/.i:nsu;itioRsnvn•;

♦ współdziałanie w zakresie ochrony środowiska z innymi organami kontrolnymi, organami ścigania i wymiaru sprawiedliwości oraz organami samorządu terytorialnego i obrony cywilnej itd.

Kontrolę wykonuje Główny Inspektor Ochrony Środowiska, wojewódzcy inspektorzy oraz upoważnieni przez nich pracownicy Państwowej Inspekcji. Kontrola przestrzegania wymagań ochrony środowiska uprawnia inspektora do: wstępu na teren kontrolowanej nieruchomości, pobrania próbek i przeprowadzenia niezbędnych badań, oceny eksploatacji maszyn, urządzeń, w tym środków transportu, oceny skuteczności urządzeń chroniących środowisko, żądania pisemnych lub ustnych informacji,

żądania okazania dokumentów i udostępnienia wszelkich danych mających związek z problematyką kontroli.

6.3. Przedsiębiorstwa w świetle uregulowań prawnych Unii Europejskiej

Od 1993 roku w państwach Unii Europejskiej obowiązuję Rozporządzenie Ni 1836/93 dotyczące dobrowolnego uczestnictwa przedsiębiorstw przemysłowych w systemie zarządzania ochroną środowiska i prowadzenia auditów ekologicznych. Polskie przedsiębiorstwa zobligowane są, w ramach akceptowania wymagań Unii, do dostosowania się do tego rozporządzenia, czyli wdrażania u siebie systemu zarządzania środowiskiem [37].

funkcjonowanie systemu zarządzania środowiskiem zgodnie z Rozporządzeniem Nr 1836/93 przedstawiono na rys. 6.1.

_y_

Sprawozdania z realizacji polityki ekologicznej

Rys. 6.1. Schemat funkcjonowania systemu zarządzania ochroną środowiska zgodnie z Rozporządzeniem 1836/93 |37|

Polskie przedsiębiorstwa, wprowadzając zasady ekologicznego lunkejono wania, muszą uwzględniać porozumienia, konwencje i protokoły międzynarodo we, pomimo tego, że tylko część z nich została ratyfikowana. Do najważniej szych prawnych porozumień ekologicznych w Unii, a mogących wspomagać rozwój polskich przedsiębiorstw, należą [37]:

♦    Konwencja Bazylejska (z 1989 roku) o kontroli transgranicznego obrotu odpadami niebezpiecznymi ich bezpiecznej dla środowiska neutralizacji,

♦    Konwencja Espoo (z 1991 roku) o ocenach oddziaływań środowiskowych inwe stycji i innych przedsięwzięć mających transgraniczne skutki środowiskowe,

♦    Konwencja Wiedeńska (1 1985 roku) o ochronie warstwy ozonu stratosferycznego,

♦    Protokół Maltański (z 1987 roku) o substancjach degradujących warstwę ozonu stratosferycznego (wraz z porozumieniami uzupełniającymi z Londynu i Kopenhagi),

♦    Konwencja Genewska (z 1979 roku) o transgranicznych zanieczyszczeniach powietrza na wielkie odległości,

♦    Protokół Sofijski (z 1988 roku) dotyczący NOx,

♦    Drugi Protokół Siarkowy dotyczący redukcji emisji S0₂,

♦    Konwencja Prawa Morskiego,

♦    Konwencja Gdańska (z 1973 roku) o rybołówstwie i ochronie zasobów bio tycznych Bałtyku,

♦    Konwencja Helsińska (z 1974 roku) o ochronie środowiska morskiego Bałtyku,

♦    Konwencja o Zapobieganiu Globalnym Zmianom Klimatycznym (z 1997 roku - podpisana w Rio de Janeiro),

♦    Rozporządzenie Rady EWG nr 2029/91 w sprawie rolnictwa ekologicznego oraz oznakowania jego produktów i środków spożywczych,

♦    Rozporządzenie nr 1836/93 o dobrowolnym uczestnictwie przedsiębiorstw przemysłowych w systemie zarządzania środowiskiem i prowadzenia audi tów ekologicznych,

♦    Dyrektywa 84/360/EWG (z 1984 roku) o ograniczeniu zanieczyszczeń po wietrzą przez zakłady przemysłowe,

♦    Dyrektywa 76/160/EWG (z 1975 roku) o jakości wody ,

♦    Dyrektywa 78/319/EWG (z 1978 roku) o odpadach toksycznych i niebezpiecznych,

♦    Dyrektywa 85/337/EWG (z 1985 roku) o ocenie skutków niektórych pu blicznych i prywatnych przedsięwzięć dla środowiska,

♦    Dyrektywa 89/391/EWG o ochronie pracowników przed niebezpieczni stwami w pracy,

♦    Dyrektywa 80/1107/EWG o ochronie pracowników przed niebezpiecznymi czynnikami chemicznymi, fizycznymi i biologicznymi w miejscu pracy,

I \ \