63854 OMiUP t2 Gorski5

a ilość ciepła, jaką para oddaje w skraplaczu wodzie chłodzącej podczas procesu skraplania,

<2=3W0^D(i‘-V'^kW<

skąd

3600 • Q

[kg/h]

(5.12)

i podstawiając do wzoru (5.10) można wielokrotność chłodzenia wyznaczyć za pomocą następującej zależności:

m

i6~h c( t vv ^— ^

(5.13)

gdzie:

ig — entalpia pary u wlotu do skraplacza [kj/kg],

lj — entalpia skroplin [kj/kg],

c — ciepło właściwe wody chłodzącej [kj/kg K],

t "w — temperatura wody chłodzącej, opuszczającej skraplacz [K],

t'w — temperatura wody chłodzącej u wlotu do skraplacza [K].

Temperatura wody zaburtowej, którą chłodzi się skraplacz, wynosi w zależności od rejonu pływania od -2 °C w rejonach mórz polarnych w zimie do +30 °C latem w tropikach (w zatokach i zamkniętych morzach temperatura wody może dochodzić do ~ +35 °C).

Ilość wody chłodzącej skraplacz wyznacza się z wartości przyrostu temperatury wody podczas przepływu przez skraplacz, która powinna wynosić:

— Afyy = t"jy - t'w    — 4+6 °C dla głównych skraplaczy statków

handlowych,

— 4+10 °C dla skraplaczy pomocniczych (turboprądnic) oraz dla skraplaczy instalacji destylacyjnych.

Aby zapewnić właściwy proces wymiany ciepła w skraplaczu między temperaturą nasycenia t_n odpowiadającą ciśnieniu panującemu w skraplaczu a temperaturą wylotu wody chłodzącej t"w/ powinna być zachowana różnica temperatury:

—    At_x = t„-1"w    — 4+6 °C dla głównych skraplaczy statków

handlowych,

— 4+10 °C dla skraplaczy pomocniczych oraz dla skraplaczy instalacji wyparowników.

85