64752 s587

Instalacja Red Hat l.inuks 587

Na szczęście większość podstawowego sprzętu, takiego jak kaity graficzne, karty muzyczne czy karty PC. jest obsługiwana przez Ltnux bez żadnych problemów. .Jeśli po zakończeniu instalacji okaże się, że system nie obsługuje któregoś z urządzeń, należy skontaktować się z innym dystrybutorem Linuksa, który dostarczy nam odpowiednich sterowników. Dodatkowe informacje na temat potrzebnych sterowników można znaleźć w dokumentach HOWTO znajdujących się w katalogu /ust/doc.

PATRZ RÓWNIEŻ

♦ Więcej informacji na lemat konfiguracji karty muzycznej znajdziemy w rozdziale 32.

Interfejs programu instalacyjnego

Podczas instalacji Red Hat I.inux korzysta raczej ze znakowego (ąuasi-grafieznego stworzonego ze znaków ASCII) niż graficznego interfejsu instalacji. W tym przypadku nie korzystamy z myszy, a opcje instalacji wybierane są za pomocą odpowiednich klawiszy.

Ostrzeżenie!

Zanim rozpoczniemy instalację, warto podjąć pewne kroki bezpieczeństwa. Przede wszystkim, należy zrobić rezerwową kopię wszystkich zawartych na twardym dysku danych, których nie chcemy w żadnym wypadku utracić, gdyby podczas instalacji coś poszło nie tak.

Jeśli znajdujemy się w sektorze ekranu zawierającym kilka możliwych opcji, z których należy wybrać jedną, możemy ją wybrać za pomocą strzałek kursora. Pomiędzy różnymi sektorami ekranu możemy się przenosić za pomocą klawiszy Alt+Tah luh samego Tab.

Aby wybrać przycisk, który chcemy wcisnąć, należy podświetlić go za pomocą strzałek kursora, a następnie wcisnąć Enter lub spację. Aby wybrać jedną z opcji, należy podświetlić ją za pomocą strzałek kursora, a następnie wcisnąć spację, by wybrać odpowiednią opcję lub też ustawić ją jako włączoną albo wyłączoną.

Klawisz F12 informuje program, że pracę nad konkretnym ekranem już skończyliśmy i przenosi nas do następnego ekranu. Jeśli klawiatura nie ma klawisza FI2, kombinacja klawiszy Shift+F2 zadziała tak samo.

Program instalacyjny umożliwia dostęp do różnych informacji diagnostycznych mówiących, co może się zdążyć na różnych etapach instalacji. Aby nie zaśmiecać głównego ekranu informacjami, program instalacyjny korzysta z czegoś co nazywa się wirtualnymi konsolami. Są to dodatkowe ekrany, które można przyzwać odpowiednią kombinacją klawiszy. Tabela A.l zawiera listę różnych kombinacji klawiszy wywołujących poszczególne konsole.