prowadzenia (61). Księgi rachunkowe i podatkowe, inwentarze i lustracje (62). Źródła narracyjne, pisma polityczne, utwory literackie; falsyfikaty i apokryfy, utwory anonimowe (63). Kompila- , cje (64). Rekonstrukcja utworu zaginionego (65).
V. Krytyczne ustalenie tekstu poprawnego . . . 66— 77 Prace filologów i historyków przy krytycznym ustalaniu tekstu,
obce i polskie (66). Skażenia i błędy tekstu (67). Praca wydawcy nad ustalaniem tekstu (recensio 1 emendatio) (68). Przejątki wtrącane do tekstu (69). Szczegółowe wskazówki ustalania tekstu: w wypadku zachowania się tekstu w jednym przekazie (70), w różnych wypadkach zachowania się go w większej ilości przekazów (71). Ustalanie tekstu na podstawie samych kopii, stemma codicum (74); rekonstrukcja tekstu archetypu a ogłaszanie tekstów ważniejszych przekazów osobno (76).
VI. Przygotowanie tekstu do druku. Redakcja publikacji (Omówienie instrukcji wydawniczych) ' 78—103 Obowiązujące i stosowane polskie instrukcje wydawnicze (78).
Porównanie i zestawienie treści instrukcji (81). Szczegółowe omówienie różnic zachodzących pomiędzy nimi: Przygotowanie tekstu źródłowego do druku (82). Pisownia (83). Aparat ; ■
krytyczny do tekstu (84). Postać zewnętrzna i strona graficzna
tekstu (87). Redakcja wydawnictwa (90). Nagłówki (90).
Objaśnienia dotyczące przekazów i literatury (91). Przypisy rze- igasl
czowe (91). Przedmowa i wstęp (92). Spraw a zasad wydawania materiałów najnowszych, dyskusja i projekty "||§?^
instrukcji (93). Skorowidze (101).
VII. Opieka nad wydawnictwem podczas druku .
Redaktor i recenzenci wydawnictwa (109). Adiustacja maszynopisu (109). Korekty (110).
Dodatek. Wykaz ważniejszych instrukcji wydawniczych zagranicznych Streszczenie francuskie ..........