fclfunto, 1akty. had*tm, wydany
wych na wszystkie produkty, a także poprawić dostęp do rynku EWG Mtyfcułów żywnościowych z państw Europy Środkowej i Wschodniej, „dojąc dowód możliwie nąjwiększej elastyczności przy wyznaczaniu kontyngentów importowych i redukcji opłat wyrównawczych lub cel, a w tekstyliach - liberalizując wymagania dotyczące jakości". Szczyt wspólnoty w Edynburgu (11-12 grudnia 1992 r.) zaakceptował raport Komisji Wspólnot Europejskich.
Rozpatrując reorientację obrotów handlowych europejskich państw pokomunistycznych, wskazać należy na utworzenie przez nie 21 grudnia 1992 r. Środkowoeuropejskiej Strefy Wolnego Handlu (Central European Free Trade Agreement - CEFTA).
CEFTA. Porozumienie o wolnym handlu (CEFTA). podpisane zostało 21 grudnia 1992 r., a wprowadzone w życie 1 marca 1993 roku. Na początku miało na celu zacieśnienie współpracy pomiędzy państwami Grupy Wyszehradzkiej - Polski. Węgier. Czech i Słowacji (po zawarciu dwustronnych porozumień o wolnym handlu ze wszystkimi państwami członkami CEFTA zostały również: Słowenia w 1996 r., Rumunia w 1997 r„ Bułgaria w 1998 r. i Chorwacja w 2002 roku). Umowa zakla dala stopniowe i symetryczne obniżenie opłat celnych we wzajemnym handlu. Od momentu powstania ekonomiczne efekty tej inicjatywy pozostawiały wiele do życzenia, a realny postęp w porównaniu z oczekiwanym efektem okazał się bardzo skromny. Poważnymi barierami na drodze pogłębienia kooperacji byty. z jednej strony, środki protekcjonistyczne. wprowadzane przez państwa w związku z restrukturyzacją poszczególnych gałęzi przemysłu, a z drugiej strony - rozbieżności interesów ekonomicznych. Jednak sukcesem okazało się to. że międzynarodowe wskaźniki ekonomiczne zaczęty wyodrębniać Grupę Wyszc-hradzką na tle innych państw regionu. W drugiej połowie lat dziewięćdziesiątych poskutkowało to m.in. wzrostem inwestycji zagranicznych. Napływ kredytów i bezpośrednich inwestycji zagranicznych wzrósł z 13 miliardów dolarów rocznie, w latach 1993-1994. do 2\ miliardów dolarów w roku 1995. stanowiąc około 12% ogólnego potencjału kapit.i m 228
tu prywatnego- Wzrósł też napływ środków z Międzynarodowego Funduszu Walutowego, Banku Światowego. Europejskiego Banku lnwe-atycyjnego i Europejskiego Banku Odbudowy i Rozwoju. Strumień inwestycji płynął przede wszystkim do tych trzech państw, w których reformy rynkowe znajdowały się w najbardziej rozwiniętym stadium, i w których utworzone zostały odpowiednie ramy instytucjonalne i prawne. czyli do Czech, na Węgry i do Polski. Samo regionalne zjednoczenie w Europie Środkowo-Wschodniej miało na celu szybsze uzyskanie członkostwa w strukturach europejskich. Zachód, sprzyjając powstaniu CEFTA, próbował zyskać na czasie i oddalić moment rozpoczęcia procesu rozszerzenia Wspólnot Europejskich. Z czasem, zwłaszcza po podjęciu decyzji o poszerzeniu NATO i zintensyfikowaniu procesu akcesyjnego do Wspólnot Europejskich, współpraca państw Grupy Wyszeh-radzkiej zaczęła schodzić na dalszy plan. Po przystąpieniu większości państw CEFTY do Unii Europejskiej, 1 maja 2004, umowa ta straciła na Znaczeniu.
Ponadto zwrócić należy uwagę na tworzenie przez omawianą grupę państw tzw. euroregionów, rozwijających między nimi współpracę trans-graniczny niejednokrotnie z udziałem partnerów z Unii Europejskiej.
Rozpad Csecho-Slowacji na dwa odrębne państwa w 1993 r. nie oznaczał zaprzestania współpracy. Sprawił jedynie, iż od końca 1992 r. weszły §j użycie określenia: Czworokąt Wyszchradzki. Grupa Wyszehradzka lub po prostu państwa Grupy Wyszehradzkiej.
W pierwszych dniach czerwca 1993 r. ambasadorowie państw Grupy Wyszehradzkiej wręczyli w Brukseli stałemu przedstawicielowi Danii, która wówczas sprawowała przewodnictwo we Wspólnocie, liamorandum swoich rządów wzywające Dwunastkę do konkretnych decyzji w sprawie zacieśnienia przez Wspólnotę stosunków z państwami środkowoeuropejskimi. Jednakże szczyt EWG w Kopenhadze W dniach 21-22 czerwca 1993 r. podtrzymał stanowisko przyjęte w tej prawie w Edynburgu. Zapowiedź indywidualnego rozpatrywania kandydatur do pełnego członkostwa Wspólnoty sprawiła, że memoran-