1. Ubiory patrycjuszowskie. Na kaftan z czarnego aksamitu włożony luźny tabard lub szuba w ciemno wiśniowym kolorze podbita futrem. W miejsce rękawów są wycięcia aż do dołu- Futrzany kołnierz wykładany na boki. Wielki pilśniowy ciemny kapelusz ma formę walca i płaskie, szerokie rondo. Wszystkie krawędzie szuby przybrane futrem. Wg obrazu J. van Eycka Portret Amolfiniego z żoną. 1434. Londyn, National Gallery. 2. Podwójna suknia pa-trycjuszki. Spodnia w szaroniebieskim odcieniu. Wysoki stan podkreślony paskiem i promienistymi pliskami. Wierzchnia w tonie oliwkowej zieleni z ciężkiego aksamitu, układa się na ziemi w warstwy fałdowe. Przód i jej boki podpięte na linii stanu spływają w zawiesistych fałdach. Narzucony płaszcz ma kloszowe rękawy, oblamowane białym futerkiem. Linię pionową i poziomą płaszcza podkreśla szeroka dekoracja z szeregu pętli jedwabnej wstążki. Na głowie czepiec (opis na tabl. 23, fig. 4). Wg obrazu jw. 3. Ubiór plebejski niderlandzki. Wg drzeworytu w Biblia Pauperum. Reprodukcja w dziele: P. Kristeller, Kupfer-stich und Holzschnitt in vier Jahrhunder-ten. Berlin 1922. 4. Strój niemiecki wzorowany częściowo na modzie burgundzkiej i niderlandzkiej. Na kaftan spodni z długimi rękawami włożony wierzchni wykonany wycinanką. Kapelusz typu niderlandzkiego. Uczesanie głowy wg burgundzkiej mody.