70213 str 2 053

52 TRANSAKCYJA WOJNY CHOCIMSKIEJ

Chodkie- W twojej zostawa łasce; i was, zacne grono Rady swojej wojennej, których mu przydano i*_s„_a Za towarzysze prace; ale przed inszymi

¹²²⁰ Ciebie, cny Lubomirski, możesz już swoimi Latać pióry w tym polu jako młody orzeł,

Któreć Fortuna i Mars życzliwy otworzeł.

Oddajęć tę buławę, bodaj się starzała,

Bodaj tyle tryumfów w twoich ręku miała,

¹ 225 Bodaj miała i więcej twym sercem, twą siłą,

Niż ich widzisz nad trumną i jego mogiłą.

Tę buławę, przed którą drżał naród przewoźny. Którą mu był tak ziemią jako morzem groźny: Świadczy Wolmar dobyty, Derpt, Dynamunt. Ryga, ¹²³⁰ Skąd Szwedów wyrzuciwszy, jeszcze ich wyściga I w okrętach wysiedzieć nie da się im cało.

Ogniem ich zapaliwszy, że ludzi coś mało Krwią swoją rozbujane zalawszy płomienie.

Z przykrymi do Szwecyi awizami wienie.

¹ 235 Tęć oddaje buławę, pod Kircholmem która Dziewięć tysięcy ludzi (nie pociągam pióra: Niemców, Francuzów. Finów, Belgów i co pluder Rodzaju, których przywiódł sam Karoł man-Sudcr.

w. 1227 przewoźny — przywoźny. zamorski, tj. Szwedzi, w. 1229 Wolmar [...] Ryga — miejsca zwycięskich bitew Chodkiewicza w czasie wojny ze Szwedami w Inflantach: Dynamunt. Ryga — w rkpsic wielokropek zamiast tekstu.

w. 1234 awiza — wiadomość, nowina, w'. 1236 nie pociągam pióra — nie przesadzam, w. 1237 pludry — tu: cudzoziemcy (noszący pludry, bufiaste spodnie do kolan, obce polskiemu ubiorowi).

w. 1238 Karol man-Suder — Karol IX Sudermański, król szwedzki, książę Sudermanii (1550—1611), w r. 1605 został pokonany przez Chodkiewicza pod Kircholmem.

Kiedy nam chciał Inflanty wydrzeć; czego potem ¹²⁴⁰ I dopiął) położyła na placu pokotem

Czterma swoich tysięcy. Lecz i Moskal gruby Tąż klawą wytrącone zbierał nieraz zuby.

Widział ją car weliki, widziała stolica W niezwyciężonej ręce cnego Chodkiewica,

¹²⁴⁵ Tę buławę, przed którą ono-ono w kuczy Osman się zasznurował a jako więc huczy Smutny grzywacz, skoro mu dzieci orzeł zbierze, Tak wyje i we łzach się po swych ludziach pierze. Bierzże ją już fortunnie, daj ci się szczęściła,

¹²⁵⁰ Daj, abyć w rychle w ręku palmą zakwitnyła,

A spadając na późne z twoich ręku wnuki.

Sławę domu twojego podawała w druki!

I was już, cne rycerstwo, żegna hetman czuły, Którego w oczach waszych acz nieraz osuły ¹²⁵⁵ Ćmy pogańskie, wasza broń, wasze mężne dłonie Z ognia go i z najgorszej wyrywały tonie.

Cóż, takżeście stępieli, że dziś jednej jędzy,

Kiedy go wam w obozie i rękami między Gwałtem prawie wydziera, odjąć nie możecie?

¹²⁰⁰ Nikt się nie ma do broni, łzy tylko lejecie!

Nie boi się śmierć wojska i ognistej kule,

Tak namaca przez zbroje jako przez koszule;

Tak jej sprzątnąć jednego jako tymże razem Sto tysięcy, a nigdy nie uderzy płazem.

w. 1239—1240 czego [...] dopiął — wojny inflanckie 1601 — 1611 i 1617—1629 przyniosły Polsce utratę Inflant.

w. 1241-1242 MoskaI [...] zuby - mowa o wyprawach moskiewskich Chodkiewicza 1609-1611 i 1616-1619; klawa — buława; zuby - zęby. w. 1245 ono-ono — oto oto; kucza — namiot, w. 1247 grzywacz — dziki gołąb, w. 1254 osuć — opaść, osypać.