69446 str05

BUDOWA SAMOCHODU PANCERNEGO WZ. 29

RAMA I NADWOZIE. Podstawowym elementem konstrukcyjnym samochodu była rama, dźwigająca kadłub nadwozia, zespół napędowy i pozostałe części podwozia. Składała się ona z dwóch podłużnie i czterech poprzecznie, wykonanych z tłoczonej blachy stalowej grubości 10 mm. Wiązania ich wzmocniono trójkątnymi, płaskimi blachami, łączonymi przy pomocy nitów. Do ramy przymocowane były z przodu dwa zaczepy holownicze, z tyłu zaś hak holowniczy.

Oś przednia, stała, o przekroju dwuteowym, zawieszona była na półeliptycznych resorach, a tylny most — na ramie, przy pomocy dwóch płaskich resorów, osadzonych w panewkach poślizgowych. Główny hamulec mechaniczny uruchamiany był pedałem. Działał on na bębny hamulcowe osadzone w piastach tylnych kół; używany w czasie postoju lub w sytuacjach awaryjnych hamulec ręczny działał na przekładnię. Koła tarczowe, odejmowane. Stosowano początkowo pneumatyczne opony Ooermarm

0    wymiarach 835 X 135 mm. W 1934 roku zamieniono je na tzw. balonowe, wytwórni Stomil, 32x6 cali (812 X 152 mm).

Interesującym elementem konstrukcji wozu wz. 29 był podwójny mechanizm kierowniczy. Przednia kierownica z przekładnią ślimakową połączona była z kierownicą tylną przy pomocy stalowego drążka

1    dwóch kół zębatych, przenoszących wzajemnie ruchy obydwu kierownic. Stalowe cięgła łączyły także pedały przyspiesznika, hamulca i sprzęgła przedniego i tylnego stanowiska kierowania.

SILNIK I 2ESPOŁY PRZENIESIENIA NAPĘDU. W samochodzie pancernym wz. 29 zastosowano standardowy, używany w samochodzie ciężarowym Ursus A, gaźnikowy, cztcrosuwowy, gómo-zaworowy, chłodzony płynem silnik Ursus-2 A, będący licencyjną wersją włoskiego silnika SPA (pochodzącego jeszcze z 1913 roku). Jego 4 cylindry umieszczone były rzędowo w jednym bloku z odejmowaną głowicą. Tłoki wykonane były z żeliwa. Gaźnik typu Z'enitk-36 Pi zasilany był pompą paliwową.

Silnik tworzył sztywną całość z suchym, wiclo-tarczowym sprzęgłem i skrzynią przekładniową. Tarcza sprzęgła ze stali sprężynowej, utwardzonej powierzchniową okładziną Fcrrodo. Skrzynka przekładniowa mechaniczna, kulisowa, o trzech wodzikach, z czterema biegami do przodu i jednym wstecznym. Moment obrotowy silnika przenoszony był przy pomocy napędowego wału przegubowego do tylnego mostu. Składał się on ze szczelnie zamkniętej stalowej osłony. Wewnątrz niej znajdował się mechanizm różnicowy i półosic, na których osadzono piasty kół. Dzięki takiemu układowi półosic przenosiły wyłącznie ruch obrotowy, co odciążało przekładnię i mechanizm różnicowy. Obudowa miała z tyłu pokrywę umożliwiającą wyjmowanie zespołu przekładni i mechanizmu różnicowego bez zdejmowania kół, tylko po wyjęciu półosi.