74641 P6068821

y*P»non

__ ł«i»on

ST* nutuli

ęuctae

- trygliton

---tMlIlt

reguł**

^X ęuttao

-archi traw

-■ abacut

aehinus ^v*s_s> anulł

hypotrachel stylobat

tccapidoaa

W

ragi. Kolumna ustawiona jest na pro*

_H {iłowanej bazie, pojawia się nowa forma kapitelu - kapitel wolutowy, kanelury roz-

■    dzielone wąskimi listwami, w belkowaniu fryz ciągły oraz zębnik. 3) porządek ko* tyncki jest rozwinięciem jońskiego. Ko-

I lumna jest smuklejsza, w kapitelu kotyn-ckim pod abakusem i niewielkimi wolutami znajduje się kilka rzędów liści akantu, tworzących formę kielicha; 4) porządek to-

■    skański stanowi italską odmianą porządku

I    doryckiego. Budowana w tym porządku

■    świątynia postawiona jest na bazie, jej proporcje są cieżkie, a część frontalna wy-

■    raźnie zaznaczona. Kolumny nie są kane-lowane;5) porządek kompotowy stanowi

■    rzymskie rozwinięcie korynckiego, jego cechy charakterystyczne to wzbogacenie

_ dekoracji i kapitel łączący formę kotync-

■    kiego kielicha liści akantu zjońską wolutą.

p W epoce hellenistycznej pojawia się superpozycja porządków - zestawienie różnych porządków na kolejnych kondygnaq‘ach,

8    zazwyczaj dotycldego napierwszej kondyg-

■    nacji z jortskim nadrugiej. Superpozycja porządków w Rzymie dochoprowadza do powstania wielkiego porządku - zestawie*

■    nia w obrębie jednej budowli porządków

■    od doryckiego do kompozytowego (zasto-

■    sowane np. w Koloseum). P.k. w czasach rzymskich zostają oderwane od swoich

m    funkcji konstrukcyjnych i zmodyfikowane

■    w kierunku większej dekoracyjności i smu-

■    kłości; pojawia się system wielkiego porządku, zgodnie z którym jeden porządek spina kilka kondygnacji W arch. nowożyt-

I    ncj p.k. stają się powszechnie stosowanym

■    elementem architektonicznym, zyskując . nowe interpretacje dawnych rozwiązań formalnych, przy czym zazwyczaj raczej swo-

I bodnie nawiązują do któregoś z systemów

I    klasycznych niż stosują się do jego reguł.

"    W nazewnictwie podstawą określenia jest

w tej sytuacji forma kapitelu, jednak termi-

U    nologia ta jest poprawna tylko w sensie

I    umownym.

* powtórzenie system organizaqi motywów dekoracyjnych polegający na powta-

Irzaniu elementów w układzie pasowym, putto naga, pulchna postać dziecięca ze skrzydełkami lub bez, stosowana jako motyw dekoracyjny przede wszystkim w sznic nowożytnej; terminem tym określa s także postaci aniołków, a w szczególnoś motyw uskrzydlonej główki często pół czony z'podwieszoną w dwóch punktat chustą (występujący w Polsce po 1570 r czy też z plastycznie ukształtowanym ł< kiem włosów (stosowany w omamcntyc odok. 1600 r;, w Polsce w latach 1620- 40

głowy puttł ze zło żonym! skrzydłami i podwieszoną chustą

Profile: 1. taenla; 2. cavetto: 3. scotia; 4. scofta odwrócona; & sima; 6; kimaticn doryckl; 7. kimation jońskl; & kimaOon lesbijski

profil 1) kontur przekroju elementu architektonicznego. 2) wystający przed lico