W homeopatii klasycznej choremu podaje się jednorazowo lek o dużej potencji, którego się nie powtarza dopóty, dopóki stan chorego się poprawia. Dopiero wtedy, gdy stan chorego zaczyna się znów pogarszać lub poprawa stanu zdrowia ustaje, lecz jest w dalszym ciągu możliwa, powtarza się dawkę leku. Powtórna, niepotrzebna dawka może znieść skuteczne działanie pierwszej dawki, a nawet zniwelować dobre działanie.
Dokumentem prawnym dla leków homeopatycznych jest farmakopea
homeopatyczna — urzędowy spis surowców leczniczych oraz leków, zawierający obowiązujące normy dotyczące składu, przyrządzania, przechowywania, działania i zaastosowania.
Aktualnie obowiązująca w Niemczech farmakopea homeopatyczna -„Homóopatisches Arzneibuch" (HAB1) została wydana w 1978 r. i jest częścią Niemieckiej Farmakopei (DAB). Do 1991 r. w formie drugiego tomu ukazały się cztery uzupełnienia (1981, 1983, 1985 i 1991). Istnieją również farmakopee homeopatyczne: Francji, USA, Indii, Pakistanu i Brazylii. Europejska Komisja ds. Farmakopei wprowadziła w 1994 r. do drugiego wydania Farmakopei Europejskiej monografię ogólną preparaty
homeopatyczne”.
Część pierwsza HAB1 zawiera ogólne wskazówki i przepisy dotyczące wykonania leków homeopatycznych, w tym: wytyczne określające czas zbioru i rodzaj surowca, substancje pomocnicze, odczynniki do badań oraz pięćdziesiąt przepisów ogólnych dotyczących wykonania leków, które obejmują technologię leków zgodnie z zaleceniami Hahnemanna.
Część druga farmakopei zawiera monografie szczegółowe, które dotyczą surowców i sporządzanych z nich leków. Wiele aktualnie stosowanych leków nie ma jednak monografii w HAB1. Ich wykonanie opiera się na wytycznych Hahnemanna, Farmakopei Wilmara Schwabego z 1934 r., jak również na opracowaniach firm farmaceutycznych.
Leki homeopatyczne w polskich aptekach wytwarza się przede wszystkim na podstawie HAB 1.
Leki homeopatyczne sporządza się głównie z surowców naturalnych pochodzenia roślinnego (ok.65%), zwierzęcego (ok.5%), mineralnego (ok.30%). Niektóre surowce otrzymuje się również syntetycznie.
Mogąje stanowić świeże lub wysuszone, cale rośliny oraz ich części (nadziemne lub podziemne): łodygi, gałązki, liście, kwiaty, owoce, korzenie, kłącza, kory, bulwy, żywice, wysuszony sok. Warunki zbioru, oczyszczania i przechowywania surowca roślinnego przed jego dalszym przetwarzaniem określa HAB1. Świeże rośliny powinny być zbierane w czasie suchej pogody i natychmiast przebierane po usunięciu części martwych i zgniłych. Rośliny świeże przetwarza się natychmiast po zerwaniu, a jeśli jest to niemożliwe, należy je przechowywać w etanolu lub zamrożone. Wymagane rozdrobnienie surowca określono w HAB1 numerem sita (w monografii szczegółowej w nawiasie za nazwą substancji, w mikrometrach).
Tabela 1. Surowce homeopatyczne pochodzenia roślinnego i ich zastosowanie
Nazwa leku homeopatycznego |
Nazwa rośliny |
Części rośliny stanowiące surowiec |
Zastosowanie |
Aconitum napcllus |
Tojad mocny Aconitum callibotryon |
świeże bulwy lub świeża, cala roślina |
gorączka, przeziębienie, bóle, lęki i zaburzenia emocjonalne, |
Aesculus hippocastanum |
Kasztanowiec zwyczajny Aesculus hippocastanum |
świeże nasiona, sucha kora |
guzki krwawnicze, żylaki |
Arnica mon tana |
Arnica górska Arnica montana |
kwiatostany lub suche, podziemne organy |
upadki, uderzenia, siniaki, złamania, krwawienia z nosa, urazy oka, urazy emocjonalne |
Avena sativa |
Owies zwyczajny A vena sativa |
całe, świeże rośliny w okresie mlecznej dojrzałości ziarniaków |
wyczerpanie nerwowe, bezsenność, osłabienie koncentracji, depresja |
Belladonna |
Pokrzyk wilcza jagoda At ropa belladonna |
świeża roślina zebrana pod koniec kwitnienia, bez łodyg zdrewniałych |
bóle różnego typu, gorączka, zapalenie spojówek, krwawienia, czyraki, ropnie |
Cimiciftiga |
Pluskawica Actea racemosa |
świeże organy podziemne |
objawy klimakterium |
82