83070 Obraz'3 (5)

Rys. 3. Piec naftowy - ze zbiornikiem wody.

zanieczyszczają powietrze produktami spalania — tlenkiem i dwutlenkiem węgla. Jednakże jeden z typów pieca naftowego, grzejący za pomocą gorącej wody, może budzić zainteresowanie (rys. 3). f Piec ten posiada palnik naftowy z knotem i regulatorem 3, grzejniki blaszane napełnione wodą 2, zbiornik blaszany z rurą pośrodku dla odpro-0 wadzenia gazów V spalinowych 1. Zbiornik ten po bokach, w górz|| i u dołu ma połączenie z grzejnikami'; i napełniony wodą służy jako koćio£jl z którego nagrzana woda cyrkułu je f w grzejnikach. W górnej- części grzeje nika znajduje się kurek dla wypu-39 szczania z grzejników powietrza, ? w dolnej części aparatu znajduje się zbiornik do nafty 4. U góry zbiornika znajduje się otwór zamykany do napełniania.

Przy stosunkowo dodatnich cechach w porównaniu z innymi piecami naftowymi główną wadą również i tego typu pieca jest zanieczyszczanie powietrza w lokalu produktami spalania. Odprowadzenie zaś produktów spalania do komina znacznie podniosłoby higieniczne warunki pieca, ale zmniejszyłoby jego cieplną wydajność.

5.2. Piece gazowe, ich zalety i wady. Gaz używany przeważnie dla celów gospodarczych i przemysłowych jest produktem suchej destylacji stałego paliwa. Ze względu na cenę gaz nie jest powszechnie stosowany do stałego ogrzewania mieszkań, lecz tylko jako ogrzewanie dorywcze. W Polsce wkrótce można będzie stosować na szerszą skalę tańszy gaz ziemny. Obecnie rurociąg z tym gazem jest doprowadzony do Warszawy i do Zagłębia Śląskiego. Dodatnie właściwości gazu w porównaniu z innym opałem są duże — łatwa i tania instalacja rurociągu i palników. Palnik gazowy może być wykonany bardzo prosto z rurki 3/4", zakończony mniejszym lub większym, zależnie od wielkości pieca, pierścieniem zaopatrzonym w górnej swej części w otwory 2V* do 3 mm w odległości co 5 cm. Palnik musiałby być skonstruowany w ten sposób, żeby był łatwy do włożenia i wyjęcia z paleniska pieca, aby po nagrzaniu się pieca można było go zamknąć hermetycznie. Stosuje się również automaty do zapalania lub gaszenia palnika.

Instalacja gazowa ma dużo dodatnich właściwości: 1) nie wymaga kłopotliwych czynności rozpalania ognia; 2) istnieje łatwa regulacja procesu palenia; 3) nie ma prawie żadnych strat w spalaniu nawet przy zupełnie prymitywnych paleniskach; 4) pomieszczenie zanieczyszczone jest minimalną zawartością niepalnych domieszek (około 2 do 2,5%); 5) przy użytkowaniu urządzenie nie mą odpadków zanieczyszczających pomieszczenie i wymagających usunięcia; 6) zbędne jest miejsce do przechowywania opału. Oprócz tego gazowy rurociąg nie ma żadnych strat ciepła, co umożliwia transport gazu na największe odległości.

Do wad ogrzewania gazowego należy zaliczyć: 1) wysoką cenę eksploatacji, 2) możliwość zatrucia się, 3) możliwość eksplozji przy połączeniu w pewnych proporcjach gazu z powietrzem.

Przy prawidłowym urządzeniu instalacji i odpowiedniej obsłudze nie zachodzi obawa powstawania wypadków wymienionych w punktach 2 i 3.

Obecność gazu sygnalizuje jego specyficzny zapach. Do ziemnego zaś gazu w miejscach jego wydobywania obecnie dodaje się zapachu drażniącego powonienie.

Obecnie w Związku Radzieckim stosowanie gazu rozwija się na szerszą skalę; wykorzystywane są do jego wytwarzania pokłady łupków bitumicznych. W Polsce również jest zaplanowana i rozpoczęta na większą skalę eksploatacja torfu, w miarę rozwoju tej gałęzi techniki niewykluczona jest możność wyzyskania torfu również do produkcji gazu.

Do ogrzewania mieszkań stosuje się gaz do opalania kotłów centralnego ogrzewania i do spalania w miejscowych indywidualnych urządzeniach i aparatach. W jednym i drugim przy-