77023 zdjeG6

A\vc« \LY\«te,C :us s\vi<t> ¹    •* •• ^_svrsf

Ktot\Q\w\mcv. »Cói tQ jesi    ’

MUn MUł WWWŁ,. «vw» - j .    .\    \>^

Vau\WXzc»s Kinstein^V ;_oNVOC2e8noścu P Nxx^‘>v\NjVvA^etvs Konsek®    ^

SM Si

41

m

r

vJ

ii

Dopuszcza się składanie krótkich, dwu- lub trzywyrazowych przypisów (np. słownikowych) w ciągu z zachowaniem stosownych odstępów między poszczególnymi przypisami, np. w postaci spacji firetowej. Pierwszy wiersz przypisu powinien mieć takie samo wcięcie akapitowe jak tekst zasadniczy publikacji, np.

|    ^_ grubą ⁵ jużto - którzy ⁶ podgardłki - podbródki ⁷ roztocharze - handlarze koni

Kolejne przypisy składane w ciągu można także rozdzielać myślnikami, np.

* miąszą grubą - ⁵ jużto którzy - ⁶ podgardłki podbródki - ⁷ roztocharze handlarze koni

H

I

Przypisy oddziela się od tekstu zasadniczego linią cienką o długości od 36 do 60 punktów, umieszczoną od lewej strony łamu, albo linią cienką na szerokość kolumny. W całej publikacji należy stosować konsekwentnie jeden z podanych sposobów. Grubość linii powinna być taka sama jak grubość myślnika w tekście głównym.

Linię oddzielającą tekst zasadniczy od przypisów umieszcza się w dwojaki sposób. Można ją składać tak, aby odstępy nad linią i pod nią były równe. Wówczas odstęp między ostatnim wierszem tekstu głównego a pierwszym wierszem przypisu będzie różny na różnych stronicach. Można też linię oddzielająq składać ze stałym odstępem od pierwszego wiersza przypisu. Wtedy na różnych stronicach odstęp między ostatnim wierszem tekstu zasadniczego a linią będzie odmienny. Zasadniczo jednak wiersze przypisu wraz z linią i ostępami powinny stanowić wielokrotność wierszy tekstu głównego. Należy też zadbać, aby odstępy pod linią nie były większe niż jeden wiersz tekstu głównego.

Na kolumnach jednołamowych przypisy składa się na całą szerokość kolumny. Przypisy na kolumnach wielołamowych umieszcza się pod łamami, na których występują odpowiednie odnośniki, a przypis dotyczący tytułu - pod pierwszym łamem.

Przenoatme przypisów na totem sta|

Przypisy nie mogą zajmować więcej niż trzech czwartych wysokości kolumny. Jeżeli tekst przypisu nie mieści się na kolumnie, na której znajduje się odsyłacz, część tego tekstu można przenieść na następną kolumnę. Na kolumnie z odnośnikiem muszą się znajdować co najmniej dwa wiersze przenoszonego przypisu, a przeniesiona część musi liczyć także co najmniej dwa wiersze. Ponadto podział tekstu nie powinien występować na granicy kolejnych zdań przypisu, tzn. przeniesiony na następną stronicę dalszy ciąg tekstu przypisu powinien być kontynuacją zdania zaczętego na poprzedniej stronie. Podobne zasady obowiązują w składzie wielołamowym, tzn. jeśli przypis nie mieści się w tamie, w którym znajduje się odnośnik, to część tekstu może być przeniesiona do następnego łamu u dołu kolumny. Jeżeli na następnej kolumnie (w następnym łamie) znajdują się już inne przypisy, to ciąg dalszy przypisu z kolumny poprzedniej (łamu poprzedniego) ma pierwszeństwo przed nimi i jest umieszczony u góry, nad tymi przypisami.

toWMMrt

igsMito

Przypisy na niepełnych kolumnach kończących rozdział (tzw. kolumnach szpicowych) I należy umieazczać bezpośrednio pod tekstem, a nie u dołu kolumny. Pod tekstem należy j umieszczać przypisy również wówczas, gdy u dołu kolumny znajduje się ilustracja zajmująca całą jej szerokość.