83949 skanowanie0002a

Dragą połowę XX stulecia charakteryzują zasadnicze przewartościowania kryteriów międzynarodowego podziału pracy i w ślad za tym głębokie zmiany w zagranicznej i międzynarodowej polityce ekonomicznej, prowadzonej przez różne kraje i ich grapy.

W połowie XX w. przeważała opinia, iż wzorce rozwojowe powinny być zróżnicowane w zależności od poziomu rozwoju społeczno-gospodarczego, zasobów bogactw naturalnych, sytuacji demograficznej, stanu bilansu handlowego i płatniczego itp.

W ślad za tym była również różnicowana zagraniczna i międzynarodowa polity ka ekonomiczna.

Inne cele, środki i narzędzia miała ta polityka w krajach rozwiniętych gospodarczo, inne w krajach słabo rozwiniętych, a jeszcze inne w krajach o gospodarce centralnie planowanej.

Kryzys naftowy połowy lat 70. w ostry sposób zweryfikował te poglądy, przypieczętowując rozpad tradycyjnego międzynarodowego podziału pracy i przyspieszając przejście do podziału współczesnego.

Do ważniejszych cech współczesnego międzynarodowego podziału pracy należy zaliczyć zastąpienie konkurencyjnych struktur gospodarczych komplementarnymi. Oznaczało to konieczność:

>    przyspieszenia tempa industrializacji,

>    szybkiego postępu technicznego,

>    konieczność radykalnej zmiany struktury towarowej i struktury geograficznej handlu zagranicznego.

W efekcie tych przemian pojawiły się tendencje do uniformizacji zagranicznej i międzynarodowej polityki ekonomicznej W różnych grapach krajów.