58
Znaczenie |
Narząd |
Są gruczołami tworzącymi ślinę, która | |
ma następujące zadania: | |
* Wprowadza pewne enzymy trawienne | |
* Zlepia cząstki pokarmu w kęs |
e a |
* Oczyszcza jamę ustną i język z resztek | |
pokarmów, umożliwiając odbieranie |
'OO |
wrażeń smakowych | |
* Nawilża język, jamę ustną i krtań | |
Największy gruczoł organizmu. | |
* Wytwarza i wydziela do przewodu | |
pokarmowego żółć | |
* Magazynuje potrzebne organizmowi | |
żelazo, witaminy i glukozę (w postaci | |
glikogenu) | |
* Reguluje poziom cukru we krwi | |
* Uczestniczy w inaktywacji trucizn | |
(oczyszczanie krwi) |
S |
* Wytwarza czynniki krzepliwości krwi |
£ |
* Uczestniczy w przemianach białek, | |
tłuszczów, aminokwasów | |
* Ma udział w termoregulacji (wątroba | |
ma zawsze wyższą temperaturę niż | |
reszta ciała) | |
* Stanowi magazyn żółci, która zawiera- | |
jąc kwasy żółciowe zmniejsza napięcie |
i* m £ |
powierzchniowe i rozbija tłuszcze na |
S .2 |
emulsję łatwiej trawioną przez lipazy |
as Ot |
* Jest gruczołem wytwarzającym enzy- | |
my trawienne oraz gruczołem dokrew- | |
nym regulującym poziom glukozy | |
(patrz str. 67), aminokwasów i wolnych | |
kwasów tłuszczowych we krwi |
C/3 3 |
* Reguluje procesy gromadzenia, |
£ |
uwalniania i spalania substancji | |
pokarmowych | |
* Jest prawdopodobnie miejscem na- | |
żania się flory bakteryjnej, produkują- |
<L> £ |
cej witaminy i współpracującej przy |
P N £ g |
trawieniu pokarmów |
^ i 2 |
Przekrój przewodu pokarmowego
Narząc |
Znaczenie |
Wydzielany enzym | |
Pobieranie, mechaniczne rozdrabnianie pokarmu, mieszanie go ze |
a-amylaza ślinowa (ptialina): | ||
śliną i tworzenie kęsa pokarmu. Ponadto odbiór wrażeń smakowych, |
skrobia —> dwucukry (głównie | ||
które na zasadzie odruchu pobudzają wydzielanie śliny oraz soków: |
maltoza) i cukry proste | ||
żołądkowego i trzustkowego | |||
Wspólny odcinek przewodu pokarmowego i oddechowego. Pokarm | |||
uformowany w kęs zostaje tutaj połknięty tzn. za pomocą mięśni | |||
gardła i języka wtłoczony do przełyku na zasadzie odruchu | |||
Umięśniony rurkowaty przewód, którym pokarm wędruje z gardła | |||
Przeły! |
do żołądka. Ruch kęsów zachodzi dzięki przechodzącej wzdłuż |
- | |
przełyku fali perystaltycznej (tzw. ruch robaczkowy) | |||
Najszerszy odcinek przewodu pokarmowego. Gromadzi, wyjaławia, |
Renina (podpuszczka): ścinanie | ||
miesza i częściowo trawi spożyty pokarm. Wydzielane są enzymy |
białka mleka; | ||
M 4} |
•soku żołądkowego, woda, sole mineralne, śluz zabezpieczający |
pepsynogen (w obecności HC1 | |
błonę śluzową przed działaniem pepsyny. W żołądku panuje |
przechodzący w pepsynę): białka | ||
■N |
środowisko kwasowe (pH 2 - 3): wydzielany przez żołądek kwas |
—» oligopeptydy; | |
solny ma za zadanie uaktywniać enzymy i denaturować białko |
(działa także a-amylaza ślinowa, | ||
przechodząca z jamy ustnej) | |||
Początkowy (25 - 30 cm) odcinek jelita cienkiego, w którym |
Lipaza trzustkowa: tłuszcz —> | ||
rozpoczyna się intensywny proces trawienny. Uchodzą tu przewody |
glicerol + kwasy tłuszczowe; | ||
_o |
trzustkowe (zawierające enzymy soku trzustkowego) i wątroby |
amylaza trzustkowa: skrobia —> | |
c/2 |
(zawierające kwasy żółciowe). Gęsty śluz gruczołów dwunastnicy |
maltoza; maltaza: maltoza —> | |
C 3 |
chroni jej ścianę przed silnie zakwaszoną treścią żołądkową, a |
glukoza; trypsynogen i chy- | |
£ Q |
wydzielany wodorowęglan sodu zobojętnia treść pokarmową przed |
motrypsynogen (z których | |
przesunięciem jej do jelita cienkiego |
powstaje trypsyna i chymotryp- | ||
syna): białka —> oligopeptydy | |||
Silnie wydłużony (3 - 5 m) odcinek przewodu pokarmowego o bar- |
Lipaza: tłuszcz —» glicerol + | ||
dzo rozbudowanej powierzchni: błona śluzowa tworzy fałdy pokryte |
kwasy tłuszczowe; nukleazy: | ||
_4) |
licznymi kosmkami i mikrokosmkami, przez które następuje wchła- |
kwasy nukleinowe —» zasady | |
C |
nianie. |
purynowe i pirymidynowe; | |
"o |
Pokarm częściowo już nadtrawiony ulega ostatecznemu rozkładowi |
enżyiny glikolityczne: wielocuk- | |
przez enzymy soku jelitowego (uwalniane po rozpadzie komórek |
ry i dwucukry —> cukry proste; | ||
<l> •—» |
nabłonka jelitowego). Srodkowisko prawie obojętne (pH 7 - 8). |
karboksypeptydazy i amino- | |
Niestrawione resztki fala perystaltyczna przesuwa do jelita grubego |
peptydazy: oligopeptydy —> | ||
aminokwasy | |||
Odcinek nie pokryty kosmkami, o dość grubej błonie śluzowej. | |||
g |
Trawienie w j.g. to skutek dochodzenia tu enzymów jelita cienkiego. | ||
W) |
Zachodzi tu także zwrotne wchłanianie: wody, elektrolitów, |
_ | |
witamin, aminokwasów. Do światła jelita usuwane są głównie | |||
►—1 |
składniki mineralne, metale ciężkie i w dużych ilościach śluz | ||
Krótki odcinek, w którym nie dające się strawić i wchłonąć resztki | |||
o |
pokarmowe są odwadniane i formowane w postaci kału. Kał składa | ||
>> |
się w przybliżeniu w 1/3 z celulozy, w 1/4 z bakterii iw 1/10 |
- | |
T3 O |
z białek. Reszta to śluz, tłuszcze i substancje nieorganiczne |