88284 ScanImage20

♦

TEKMESSA

Ależ on wyszedł! A jakaż stąd troska? posłaniec

Teukros to zlecił, aby go zatrzymać Pośród namiotu, nie puszczać samego.

TEKMESSA

⁷⁵⁵ A gdzie jest Teukros? I czemuż to zleca?

POSŁANIEC

Właśnie on wrócił; a ma to przeczucie,

Że dla Ajasa to wyjście jest zgubą.

TEKMESSA

O biada! Któż weń tchnął takie domysły?

POSŁANIEC

Wieszcz Testoryda rzekł słowem natchnionym, ^ltfl Że dzień ten życiem dlań będzie lub zgonem.

TEKMESSA

Wspomóżcie, drodzy, mnie w tej ciężkiej doli, Sprawcie, by Teukros tu przybył co prędzej, A inni ruszcie stąd w prawo i w lewo,

By szukać męża, co wyszedł — nieszczęsny.

^M5 Bo widzę, że ja przez niego zwiedziona,

Już mnie nie kocha, jak miłował dawniej.

Cóż mam uczynić, o dziecię? Nie spocznę,

Lecz tam podążę również, ile zdołam... Naprzód, do dzieła, nie pora tu siedzieć!

PHZOnOWNIK CHORU

•^!fi Jam już gotowy — i nie tylko w mowie,

Bo czyn i spieszny krok reszty dopowie.

Chór wychodzi za Tekmessą. Następuje zmiana

nerii: łąka nad morzem, gaj. A ja s schylony r.ad mieczem iikwionym w ziemi, ostrzem ku górze.

AJAS    1~ <C\ _f CA^-oU^ \«-M

Więc miecz jdż stanął, by cios był śmiertelny, .leżeli pora rzecz teraz rozważać.

Dar to Hektora, którego wśród obcych ' Ja najzaciętszym ścigałem tu gniewem.

Tkwi zaś miecz w ziemi obmierzłej Troady, Ostrzony kruszce trawiącą osełką.

Tak jam go stawił i tak go wyprawił,

Że, jak przyjaciel, śmierć zada od razu.

' ¹ Więc my gotowi; a teraz, o Zeusie,

Ty pierwszy, jako przystało, daj pomoc,

A nie o wielką proszę ciebie łaskę.

Lecz ześlij kogoś, co by sprawę smętną Teukrowi z wieścił, a ten mnie podżwignął,

' Skoro już legnę na mieczu skrwawionym.

Inaczej dostrzec by mogli mnie wrogi I psom, i sępom na pastwę podrzucić.

Taka ma prośba, o Zeusie; a wzywam Także Hermesa, wodza dusz, niech zwoli,

*    Skonać za-raźnym rozmachem, bezdrgawym, Skoro to ostrze w mej piersi zatopię.

Wzywam na pomoc też wieczne dziewice,

Co tropią zbrodnie śmiertelnych wszelakie, Wzniosłe i chyże Iprynie, niech ujrzą,

*    Jak mnie nędznego^Atrydzi zgubili.

Szarpcie tych łotrów, wygubcie doszczętnie!

Niech równym gwałtem, za waszą przyczyną,

Jak ja dziś ginę, tak oni poginą!

Nuże, wy raźne i mściwe Erynie,

" Krew węszcie, wojska nie szczędźcie całego.

A ty, co pędzisz po wyniosłym niebie,

.aC.o    ^ł'»ⁱ* m