W praktyce obmiarze popielnika powinno być zawsze szersze od otworu drzwiczek o 1 cm na każdą stroną. Na przykład, jeżeli drzwiczki prostokątne mają otwór szerokości 17 cm, to szerokość popielnika powinna być 19 cm. Długość popielnika ma odpowiadać długości rusztu. Ruszt powinien być wsparty na tylnej ścianie wymurowanego popielnika. Przekrój popielnika może być mniejszy w stosunku do przekroju kanału kominowego o 25%. Obmurza popielnikowe należy wykonywać z cegły czerwonej ręcznej układanej na płask, to jest 13 cm grubości na zaprawie z gliny zwykłej. Część dolną popielnika należy wyłożyć cegłą na płask ze spadkiem do ściany tylnej, co uniemożliwia zsypywanie się popiołu przez otwór drzwiczkowy na zewnątrz.
5. Kanały piecowe i ich układy
Zanim przejdziemy do omówienia poszczególnych układów kanałowych w różnych konstrukcjach trzonów piecowych musimy dobrze zrozumieć, jakim potrzebom mają one służyć. Stosowanie kanałów w budowie pieców jest znane już od kilkuset lat, i przyszło do Polski jak na wstępie zaznaczono, najprawdopodobniej, z Rosji. Srogi klimat rosyjski przyczynił się w pierwszym rzędzie do wprowadzenia różnych systemów kanałów piecowych, które miały zwiększyć wydajność cieplną pieca i pokryć straty cieplne w pomieszczeniu. Jak widzimy, kanały zostały pomyślane po to, aby gorące powietrze i gazy spalinowe prze- . chodząc kanałami miały długą drogę w piecu, oraz dość czasu na jego dobre ogrzanie. Następnie ogrzany piec oddaje część pochłoniętego ciepła — przez promieniowanie — na zewnątrz, do pomieszczenia.
Ale z drugiej strony, zbyt długie krążenie gorących spalin kanałami zmniejsza wskutek tarcia o Ścianki kanałów i zakrętów kanałowych — ciąg powietrza i pogarsza spalanie się materiałów opałowych w piecu. Słaby ciąg — to zmniejszenie się wydajności cieplnej pieca, to — szybkie zanieczyszczenie kanałów sadzą, to — dymienie się pieca i wydzielanie czadu. Poza tym konstrukcja wielokanałowa powodująca zbyt nierównomierne nagrzewanie się pieca, przyczynia się stopniowo do jegp rozsadzania się, do nieszczelności i dużych strat cieplnych.
Do pieców z kanałami wachlarzowymi potrzebne są liczne czystki (zatyczki), przy których pomocy można piec oczyścić z'sadzy. Z powodu tych przytoczonych wad piece wielokanałowe
Bys. 24. Przekrój pieca Rys. 25. Przekrój pieca wielokana-
o kanałach wachlarzowych łowego z wylotem spalin górą
fiie są uważane obecnie za dobre rozwiązanie sprawy (rys. 24, j!5). Do bardziej praktycznych pieców i o konstrukcji kanałowej łiależy zaliczyć piece z kanałami dwuwlotowymi, (w języku budowlanym „na dwa wloty") oraz wielokanałowe, mające odpływ Spalin równolegle dwoma kanałami w dół i w górę, a następnie — jednym kanałem w dół pieca i do komina (rys. 26). Kanały te należy stosować w piecach o dużej powierzchni grzejnej, i wymiarach w kaflach 4X4 lub 85X85 cm, a o wysokości około 240 cm.
Na rys. 27 przedstawiono układ kanałów pieca komorowego Szrajbera. Piec ten ma trzy komory rozmieszczone jedna nad drugą, kamorę paleniskową A, komorę spalań B ł komorę wylotową spalin C. Gazy gorące uchodzą z dość dużą szybkością z komory paleniskowej A przez otwór płomienny do następnej ko-
27