2) ze względu na rodzaj zasilania:
a) sieciowe;
b) bateryjne;
3) ze względu na mobilność:
a) stabilne, związane ze stanowiskiem zabiegowym;
b) przenośne;
c) miniaturowe, mocowane w ubraniu chorego.
4) ze względu na jakość sterowania:
a) sterowane elektromechanicznie;
b) sterowane mikroprocesorem, ewentualnie z pamięcią elektroniczną.
Liczba dostępnych urządzeń elektroterapeutycznych i rozmaitość ich obsługi nie
pozwalają na opisanie ich wszystkich w podręczniku. Natomiast należy podkreślić, że lekarz, terapeuta i technik powinni bardzo dokładnie poznać posiadany aparat i jego możliwości terapeutyczne, korzystając z opisów firmowych, instrukcji obsługi i prospektów. Poznanie wszystkich możliwości aparatu, zalet, wad i postępowania przy awarii jest nieodzownym warunkiem prawidłowego wykonania zarówno pojedynczego zabiegu, jak i przeprowadzenia kuracji. Można żądać od producenta pokazowego uruchomienia aparatu i przeszkolenia w zakresie obsługi. Należy porównać kilka ofert. Najdroższe aparaty, działające za pomocą mikroprocesorów z pamięcią elektroniczną, zawierają kartotekę pacjentów oraz spis chorób z dobranymi do nich parametrami zabiegu elektroterapeutycznego. Praca na takim sprzęcie jest znacznie ułatwiona. Zawsze jednak trzeba pamiętać o tym, że automatyczne programy elektroterapii należy dostosowywać do indywidualnych potrzeb i cech pacjenta.
— elektroda punktowa
aparat generujący prądy diadynamiczne
aparat wytwarzający prądy interferencyjne
elektrody płaskie aplikator ultradźwięków
vv iciuiui iiM..y )I\y u|jiii<u
do elektroterapii i ultrasonoterapii
zabiegów prąciami interferencyjnymi
Ryc. 4.1. Dwa aparaty do elektroterapii konstrukc ji elektromechanicznej (w górnym rzędzie) i aparat sterowany elektronicznie (na pierwszym planie), który generuje ultradźwięki i więcej rodzajów prądów niż oba aparaty w górnym rzędzie
171