89686 Img00208

212

a)    b)

Rys. 4.22-2. Dielektryki o cząstkach polarnych. Zależność tg S od: a) częstotliwości; b) temperatury

Wytrzymałość elektryczna

4.23. Podwyższając napięcie przyłożone do okładzin kondensatora przedzielonych dielektrykiem osiąga się napięcie krytyczne zwane napięciem przebicia U_p, przy którym następuje przebicie elektryczne dielektryka w postaci iskry lub łuku. Natężenie pola elektrycznego E_p, odpowiadające napięciu przebicia, nazywa się wytrzymałością elektryczną dielektryka. Określa się je dla kondensatora płaskiego jako

_ ^Up

[V/m]

(4.23-1)

gdzie l jest grubością dielektryka w miejscu przebicia. Napięcia przebicia U_p wyraża się w wartościach skutecznych dla napięć sinusoidalnie zmiennych lub w wartościach szczytowych dla napięć nieokresowych.

Przebicie dielektryka zachodzi w wyniku uzyskania przez nieliczne ładunki swobodne zawarte w dielektryku tak znacznej energii od pola elektrycznego, że w zderzeniach jonizują one inne atomy lub cząstki (tzw. jonizacja zderzeniowa).

4.24. Wytrzymałość elektryczna materiałów izolacyjnych zależy od wielu czynników, przede wszystkim zaś od:

—    kształtu elektrod,

—    stanu zawilgocenia izolacji,

—    temperatury,

—    grubości warstwy izolacji,

—    rodzaju napięcia.