9428
0901 djvu

METODY OZNACZANIA HEMOGLOBINY 89

rem obok klina zawiera roztwor krwi. Przyrząd oświetlony jest od spodu przez matową płytkę PS, odbijającą światło świecy. Klin przesuwamy dopoty, dopóki zabarwienie obu przedziałek nie stanie się jednakowem. Wzdłuż klina znajduje się podziałka skalibrowana w ten sposób, że normalnej krwi odpowiada liczba 100.

Metoda Fleischha nie jest dokładna; nieścisły, zwłaszcza, jest sposob przygotowania roztworu krwi, polegający na wypłukiwaniu zawartości tak zw. automatycznej pipety (włoskowata rurka napełniona krwią) w naczyńku a'. Miescher znacznie ulepszył metodę Fleischla, kalibrując barwę klina ściśle określonymi roztworami hemoglobiny. Krew otrzymaną zapomoeą strzykawki St. rozcieńcza

Ryt*. 28.

Miescher w melanżerze Potain’a (Mel. Ryc. 27). Naczyńka a i a' o ściśle oznaczonej grubości (naczyńko M' grubość warstwy == ] 2 mm., M" 15 mm.) przykryte są płytką szklaną D'. Blendy BI i BI', zwężające pole widzenia umożliwiają dokładniejsze ustawienie klina. Do przyrządu dodana jest tablica, która podaje, jaki °/₀ hemoglobiny odpowiada każdej podziałce klina.

Hemoglobinometr Gowers’a zawiera roztwór pikrokarminu z gliceryną, który ma ten sam odcień zabarwienia, co l°/₀ krew ludzka. Płyn ten znajduje się w zamkniętej rurce szklanej D, taka sama druga rurkaCz podziałką (każdapodziałka=20 mm³)służy do rozcieńczania krwi. Obie rurki tkwią prostopadle w podstawie z kauczuku. Do otwartej rurki wprowadzamy za pomocą pipety B 20 mm³ krwi i doda-