94287501 djvu

ELEKTR0F1Z YOLOGIA 255

cego; w lewej słabszego zstępującego i silniejszego wstępującego. W tej sumie jednakże przeważa kierunek prądu zstępującego. Odprowadzając więc prąd od serca obnażonego, od punktu leżącego na szczycie komór i punktu poniżej koniuszka, otrzymamy oprócz jo, prądu przedsionkowego, który w rezultacie jest zstępujący, słaby, mniej lub więcej wybitny uchyłek q, który odpowiada prawdopodobnie prądowi wstępującemu komory prawej, wyraźny uchyłek i?, który odpowiada przewadze prądu zstępującego prawej i lewej komory i uchyłek S, odpowiadający prąduwi wstępującemu komory lewej. Wszystko to będą prądy zależne od pierwszej fazy. Ponieważ

Ryc. 91.

Elektrokardyograficzna krzywa człowieka, odprowadzenie od prawej kończyny

górnej i lewej dolnej.

r Przedsionek R Komora T Koniec skurczu

Q i Uchyłki poprzedzający skurcz i następujący po skurczu komory.

prądy te trwają tu znacznie dłużej, gdyż przebieg stanu czynnego jest znacznie wolniejszy, niż w mięśniach prążkowanych faza II zupełnie nie występuje. Według wszelkiego prawdopodobieństwa faza ta zjawia się w włóknach, w których I faza ustępuje, i zostaje zrównoważoną odpowiednim prądem innych okolic tembardziej, że w rozmaitych częściach mięśnia stan czynny ma rzeczywiście różne kierunki, tak, że tylko odcinek S, być może, jednocześnie przedstawia końcowy okres pobudzenia komory lewej i zarazem początkowy okres fazy II tego prądu, który wywołał uchyłek B (ryc. 91, 92).

Najbardziej jednak charakterystyczną cechę przedstawia okres od uchyłku S do T, w ciągu którego z początku może przeważać faza dodatnia, ku końcowi jednakże zawsze przeważa kierunek