94280001 djvu

\ 480 K. W. MAJEWSKI

dzy tętnicami, a żyłami widać przy pomocj^ wziernika doskonale, tętnice są węższe, mają przebieg bardziej wyciągnięty i krew żywo czerwoną, żyły są grubsze, mają przebieg bardziej kręty, a krew o wiele ciemniejszą. Na ścianach grubszych gałęzi, zwłaszcza żyl-nych widać wyraźnie połysk, który się ślizga wzdłuż naczyń w miarę, jak poruszając wziernikiem zmieniamy kierunek oświetlenia. Również powierzchnia siatkówki, zwłaszcza u osobników młodych, okazuje bardzo wyraźny połysk, który obejmuje poszczególne pola międzynaczyniowe, przechodząc przy poruszeniach oka z jednego takiego pola na inne. Wspomnieć jeszcze należy o tęinie, jakie spostrzegać się daje na naczyniach siatkówki. W warunkach prawidłowych widujemy tylko tętno żylne. w postaci rytmicznego zwężania się i rozszerzania światła grubszych pni żylnych, zwykle w samym już obrębie tarczy. Pochodzi ono stąd. że w chwilach rozkurczu serca, gdy ciśnienie w żyłach spada, napięcie wśródgał-kowe przez nacisk, wywarty z zewnątrz na ściany żył sprowadza rytmiczne zmniejszanie się ich światła.

Z innych szczegółów, jakie przedstawia prawidłowe dno oka. wymienić jeszcze należy okolicę siatkówki, odpowiadającą t. zw. plamce żółtej, a więc miejscu najwyraźniejszego widzenia. Abyśmy to miejsce mogli zobaczyć, musi badany skierować wzrok wprost do zwierciadła wziernikowego. Ponieważ przytem źrenica silniej się zwęża, przez co badanie staje się trudniejszem, przeto korzystnie jest poprzednio rozszerzyć ją sztucznie n. p. przez zapuszczenie homa-tropiny. Jak wiadomo plamka żółta zawdzięcza swą nazwę żółtawemu zabarwieniu, jakie przybiera po śmierci. W oku żywem barwa je^j jest czerwona i nie różni się od reszty dna (ilća. Znamionuje się ona tylko brakiem widocznych naczyń. Najdrobniejsze dostrzegalne gałązki żył i tętnic siatkówkowych kończą się i gubią na jej obwodzie. W środku tej zazwyczaj poziomo owalnej plamki znajduje się jamka środkowa (fgvęa ccnłrj, która się wyróżnia ciemno czerwo-nem zabarwieniem. Nadto zauważyć się daje mniej lub więcej wyraźny połysk okrężny, lub łukowaty, odpowiadający spadzistemu nieco brzegowi tej jamki.

Za pomocą umyślnie na ten cel sporządzonych wzierników, przy użyciu pryzmatów i osobnych sposobów badania można dojrzeć bardzo obwodowe okolice dna oka i dotrzeć wzrokiem aż do rąbka zębatego siatkówki (ora serrata), a nawet do początku wyrostków ciała rzęskowego (processus ciliares).