Astrofotografia (29)

Rozdział 2_

Aparaty fotograficzne

Za datę odkrycia fotografii przyjęto uważać 7 stycznia 1839 roku. Tego dnia francuski fizyk i astronom D. F. J. Arago wygłosił przemówienie na posiedzeniu francuskiej Akademii Nauk m.in. na temat wynalezienia przez N. Nipce a i L. J. M. Daguerrea pierwszej techniki fotograficznej. Wynalazek ów dotyczył wytwarzania obrazów pod wpływem światła na posrebrzanej płytce miedzianej, która była powleczona cienką warstwą jodku srebra. Otrzymany w ten sposób obraz, zwany dagerotypem. nie dawał się kopiować i stanowił unikatowy egzemplarz.

Kamera fotograficzna w ówczesnych czasach nie przypominała z wyglądu dzisiejszego aparatu fotograficznego, jednak zasada działania pozostaje ta sama. Aparat zbudowany był z drewnianej skrzynki, pomalowanej wewnątrz na czarno i umieszczonej na statywie. Z jednej strony skrzynki umocowany był obiektyw, a z drugiej - szklana płyta fotograficzna. Aparaty te nie miały migawki, więc naświetlanie płytki odbyw ało się przez odkrywanie i zasłanianie obiektywu. Mimo że fotografowane obrazy były silnie oświetlone, czas na jaki odsłaniano obiektyw (czas ekspozycji) wynosił kilkadziesiąt minut! Nie było mowy o fotografowaniu obiektów w ruchu.

Pierwszym aparatem małoobrazkowym, w którym użyto błony fotograficznej o rozmiarach klatki 24x36 mm była znana na całym świecie Leica. Została skonstruowana przez Oskara Bamacka w 1914 roku. a jej seryjną produkcję rozpoczęła w 1925 roku firma Ernst I-eitz. Pierwszą lustrzankę jednoobiektywową o nazwie Kinc Exakta wprowadziła na rynek firma Ihagee w 1936 roku.

Lata sześćdziesiąte to okres podboju rynku fotograficznego przez firmy japońskie (Canon. Nikon. Pentax. Minolta). Doprowadziło to w latach siedemdziesiątych do wyeliminowania w znacznym stopniu firm europejskich. Ciągłe badania i wprowadzane ulepszenia przyniosły sukces japończykom.

Wśród aparatów fotograficznych największą popularnością cieszą się te. w których używana jest błona fotograficzna o rozmiarach klatki 24x36 mm. Aparaty takie nazywane są małoobrazkowymi. Obecnie lustrzanki małoobrazkowe mierzą i analizują z dużą dokładnością ilość światła padającego przez obiektyw. Mogą samoczynnie tak ustalić czas ekspozycji i przesłonę, aby film był prawidłowo naświetlony. W najnowszych modelach wprowadzono