IMG624

294 Antropologia strukturalna

&arazem zgrupowanie wszystkich 1, 2, 3 itd. w postaci ta-

blicy:

12.4.78 J .2 3 4.6.8 / 1 . . 4 0 . 7 8 1 2 . . 5 . 7 .

. .3 4 5 6.8

Tak samo postąpimy z mitem Edypa badając kolejno różne układy mitemów aż do napotkania takiego, który apelni warunki wymienione na a. 290—291. Załóżmy bezpodstawnie, że układ taki jest przedstawiony przez następującą tablicę (raz jeszcze podkreślamy, że nie chodzi ani o narzucanie jej, ani o proponowanie specjalistom od mitologii klasycznej, którzy na pewno chcieliby ją zmienić, ą może nawet odrzucić):

Kadmos zabija smoka

Kadmos szuka swej siostry Europy porwanej przez Zeusa

Zasiani ludzie wy mor do wuj ą się nawzajem

Edyp zabija Sfinksa

Edyp zabija swego ojca La-iosa

Labdakos (ojciec Lalosa) — „kulawy*’ (7)

Lalos (ojciec Edypa) — „nie zgrabny” (7)

Edyp żepi się z Jokastą, swoją matką

Edyp — „nabrzmiała stopa (?)

Antygona grzebie swego brata Pollnejkesa,

Eteoklas zabija swego brata Pollnejkesa

gwałcąc zakaz.

Mamy Katem cztery kolumny pionowe; każda z nich grupuje liczne relacje należące du i^j saiiiej ^wiązki".' Gdybyśmy mieli opowiedzieć mit. nie uwzględnialibyśmy tego podziału na kolumny i czytalibyśmy wiersze od lewej do prawej i z góry w dół. Ale z chwilą gdy chodzi o zrozumienie mitu, połowa należąca do porządku diachronicznego (z góry w dół) traci swą wartość funkcjonalną i „lektura” odbywa się od lewej do prawej, kolumna po kolumnie, przy czym każda kolumna jest uważana za całość.

Wszystkie relacje zgrupowane _w jednej kolumnie odznaczają się, na mocy założenia, Wspólną cechą, którą nale-. ży odsłonić, Tak    tklo ^Zdarzenia zgromadzone

w pierwszej kolumnie po lewej stronie dotyczą krewnych, który cii zbliżenie zostało, jeśli można tak powiedzieć, przejaskrawione; krewni cl są traktowani bardziej czule, niż pozwalają na to reguły społeczne. Przyznajmy zatem, że wspólną cechą pierwszej kolumny są przecenlona W tez i pg, k k o w * e-A-ą, I- w. Nasuwa się natychmiast, że druga kolumna ukazuje tę samą relację, ale zaopatrzoną w odwrotny znak: stosunki pokrewieństwa nie d o ce n 1 o-n e t u b o d w a r„l o ś c i o w a n e. Trzecia kolumna dotyczy potworów l Ich zńiszczenia. Czwarla wymaga przede wszystkim pewnych wyjaśnień. Domyślny sens Imion własnych w ojcowskiej linii Edypa był często odnotowywany. Ale językoznawcy uważają, iż nie jest on ważny, gdyż znaczę-nie I erminu może być określone tylko przez ponowne umieszczenie go we wszystkich zaświadczonych kontekstach. Otóż imiona własne, na mocy Ich definicji, nie mają kontekstu. Przy naszej metodzie trudność ta nie jest tak wielka. gdyż mit jest zreorganizowany w taki sposób, że sam stanowi kontekst. Wartość znaczeniową mft tu nie ewentualny sens każdego imienia branego osobno, lec* fakt. że wszystkie te trzy Imiona mają cechę wspólną i wszystkie mają bowiem hipotetyczne znaczenie wskazujące WkJ&jftjŚ n ość po lyuĄ&jUiia «jsł* p-u aXa wk pi o nu w e | Zanim postąpimy dniej, zastanówmy się nad między dwlomn kolumnami 1 prawej strony. TrMdl ®||