P1050772

124 WMAmpCKN<.*/j_utR7 k Ił 11 NI IM. Ol

«>. : Ki »unrk srebrnej ffcwn Łnkj    r fenu. pncdiowywam * archiwum Mu/rum Anhcologu/ncKo w KrAunir

Ahb 2 DkZdUmunglle** dem Sin hcrautgchtiiien »ilbcrnrn MtrTkopfc*. dir fot (tafcl« Jo Archaologisdicn Museuim

in K/Aau jidbcwihrt trird

ze światem celtyckim. a studia kolejnych pokoleń badać/) nie doprowadziły do zmiany tych ustaleń

■Upomnienie srebrne; głowy byka wraz / po daniem wymiarów ora/ okoliczności jego odkry cia zawdzięczana R. janue i I Głosikowi IJamku I963, 28. 29; Głosik 1973) Pierwszy / nich prowadził poszukiwania w Archiwum MAK. a drugi dotarł do najstarsze) wzmianki o znalezisku, diuku wanej w .Gazecie Warszawskiej* i z 17 łipca 1826. nr 113. s. 1707),

W archiwum Muzeum Archeologu znego w Kra kowic (MAK) znajduje się rysunek zabytku (ryt. 2). a przy nim wzmianka:

. Ja głowa iest srebrni wyzłacana i dęła. wielkości tcyzc jako bydlęciu mającego lat 2, rogi tcvu głowy maią cali 14 długości Jaz suma test znaleziona w- (/dhcyi w Przemyskim Cyrkule w rzycc lianie pod miasteczkiem Hadymnem należącym do dóbr stolo-wych Jamie Wielmożnego biskupa Przemyskiego obrządku łacińskiego Korpus tej głowy został w Wodzu znaleziony dma 20 Juny 826",

Ponadto w archiwum MAK znajduje się kar ta z katalogu naukowego A H Kirkoru dotycząca lego odkrycia Powtórzono na niej niektóre z informacji z rysunku oraz dodano dwie nowe: _mGdzic się -nafdujc me wiadomo ProJ. (Józef | ł.epkowski domyśla nę, ze ta sama głowa była na wystawie w Kra kowie w r 1871 zezem | Władysław] Przybyslawski me zgadza się' oraz „Rysunek ofiarował Czf.(onek| Wł Przybyslawski"

W numerze 113 .Gazety Warszawskiej" / dnia 17 łipca 1826 roku zamieszczono wyjątek *Listu wuirogodnego Prałata, udzielony z Puław ", dotyczący odkrycia:

.W Gallicyi niedaleko Radymna, miasta należącego do Biskupa Przemyilskiego. rybacy szuka-

^u**^,»«Aimofli

Uyx. 3. Oblekły zdobione inolywem byczej głowy / rogami ukończonymi kulkami pochody cc / basenu Morw Bałtyckiego. I Kunneby. OUndia. Szwecja. 1 Klein Moit/ow. Niemcy, 3 - Sophienborg,Zelandia. Dama A Zelandia, Dania (1-3 *g Htuhmann l*x*> i wg ghnJi

Itnstn 1950).

Abb. 3. Dic aus dcm Biusin der Ostsce oammenden Objekic, dic mu dcm Mutiv dr* Sucik.yic% mil Hornem, dic auf Kugcln enden, ver/icrl sind I Ks inneby. Olandu. Schwedm. 2 Klein Moitzow. Deulschland; 3 - Sophienborg. KeurecUnd. Danetnark 3 Nctneeiand. Danemari (1-3 nach Hachmann 1990. -i nach Khndtfauen /950)

jąc osękami drzewa w Sanie napadli na cos takie go. co opierając się ich sile wydawało brzęk podobny do kruszcowego naczynia. Założywszy glfbiey osęki wydobyli wkrótce ogromną ześmedzialą głowę, kto rey kształt dziki tak iednego z rybaków przestraszył, iż omal ley na powrót w wodę nie upuścił, (iłowa ta z < lągnionego srebra trzynostcy próby zrobiona, niegdyś pozłacana, waty do trzech funtów Wiedeń skidt. Kształt iey test lakiegoś zwierza niewiadomego sama morda niby barania ma półtory ćwierci długo ict, łeb szeroki, uszy cielęce, rogi pół łokcia długie, nukształt wolowych zagięte, na końcach mają gałki. i zęśi szyi znayduiąca się przy głowie z okrągłości po dolmą do ludzkiey; w mieyscu oczu znaC były lakies kamienie świecące, lecz te albo rybacy wyięłi, albo w wodzie zostały. Musi reszta potwora tego znay-dowat się na dnie, bo białość srebra w odłamaniu dowodzi świeże oderwanie głowy od korpusu. Mia łem te głowę w mych ręku; h* mieyscu gdzie tą wy dobyto, przed siedmią laty (czyli w roku ISI9) winty

nie było, ludzie tam mieli pola i ogrody, bo San runem płynął korytem. Rząd kratowy dowiedziawszy się o tem odkryciu, postawił struz na brzegach i tnul-tił się robieniem skrzyni, zęby wypompować wodę i dalsze czynie poszukiwania Woda w tem mieyscu na trzy łokcie głęboka; rybacy utrzyrnuią, ze korpus zwierzęcia tego czyli bozyacza, naymniey dwa łokcie przysypany jot piaskiem Co się z tych poszukiwań okaże, me omieszkam donieśćIGazeta War szawska 1926).

Dula podana na ryMinku /.archiwom MAK uko data odkrycia (26.06.1826 r.) o trzy tygodnie wyprzedził datę publikacji znaleziska w „Gazet ic Warszawskiej" (17.07.1826 r.). Pomiędzy obydwoma /rodłami istnieją pewne, niewielkie, rozbieżności. Według wzmianki w „Gazecie Warszawskiej", dłu goić rogow wynosiła poł łokcia, a według zapisku przy rysunku. 14 cali. Mamy tu więc różnicę w podanych długościach rogów wynoszą 2 sale (1 łokieć - 2 stopy 2 x 12 cali). Przyjmując długość