P4210057

8WpOM0M0i t $    tMŚMNft

• W Ml mmmIw

latom mm MperiM Om m odmianom Obm Artn 4/jrfigw

/iMtatoriM i PjwrIjse M Hymn icbmw^ wspólny lob własny Wajtani

fWlmba

iń^a I psalmów iiwyitycfe lob mpftbiyeh) t 0 n^rbiiaiBi (wipflnymi lob idanjML); doi (NWutMc 12 |Min6* (swykłycb) g 6 a^ybmomi i rwyklymi lob afawywi)

Wwnl i gdpowiedt (* tygodnia, wspólne lub wławsgj

Pater noater

AiwduOt Hlopsiawitńnwe

i IbafMMMiiiai 1| i Obnt Pain ] Sb* Omhu laudamua £ femsageile t Ma { 75 dbaU Jaw*

■ K*rtc, Pater notarr. pr tóby Kdikta (i dnia)

u Matmiinum nwn—tyciai w IsifU tyta I nrfeu||it«(o i 3 czytaniami I w timo»« doi powiwdoie

j Om n arfiMtoiiow ^: Glona Patri \ Alleluja

| Domin* fobia maa aperies (3 razy)

Paałm 3 (bet antyfony) ffantatorium i Psalm 94 ‘    ; Hymn (okrętowy, wspólny lub własny)

herwwjr nokturn

I P«bnodia

6 psalmów (twyklych lufo wspólnych? z I* 3 albo 6 antyfonami (zwykłymi, okresowymi, wspólnymi lufo własnymi)

I Werset i odpowiedź (2 tygodnia, wspólne łub własna)

1 Pater noeier I Ahsohupi ) Błogosławieństwo

ijjtfpltf.**** A«<*<j*^** w SrisM rytu #• w C*ytaiH*iflU

i W dfd pswss*óa|*

I    Wtt*n dktf

. j. ^,f|| gu$etg S % fAffrt jjruZfo#)

t<wT •

HWlNWWlf^¹¹¹ *

(Moilii wirtftwo

UMk 9

Hjgepowwmom 3 ii Otorta ftotlri) t kkcjonfcnui dawmugo. wapótasgo łub wiasnsga;

mpafianriil I «'kwt‘liqi HHNilicilM}, wapólnęj łub wtainuj

Młitutiftitm BwoMtywwt w fcwigfts rytu twyunj nefn i & enyUoimM I w tanów* dni powiwdnM

Łnh^i 1 lnkwkwini Hak dUcit łub Tu autem % Jfc, Oto gratut*) RopBfwwrtmn t BbfDtUnrindntwo | LikÓJt 2 i RMpMUMrian 2 j Btofoiławibiiitwo I I>JcC)8 3

| Rcsponaorium 3 (t Gloria Patri)

; Lekcje t łtkcjonftna diknntgo,

wtpdłiwfo lub własnego;    ,

rtspooasrtt s Mkwencji nicdsudnnj, wspólni lob własnej

Drugi nokturn

j Psalmodia

6 psalmów z 1, 3 lub 6 antyfonami i CapUuium (okresowe, wspólne łub własne) i Werset i odpowiedź

(z tygodnia lub wspólne)

Kyrie, Pater noeter, prośby Kolekta (z dnia lub tygodnia) Benedtcamus Domino

W monastycznej formie Matutinum w letnie dni powszednie po psalmach i wersecie (tak jak w zimowe dni powszednie) następowały bezpośrednio: krótkie czytanie i krótkie responsorium (obydwa z cyklu tygodniowego). W dalszej kolejności następował drugi nokturn, podobnie jak w formie zimowej — z capitulum wybranym z repertuaru okresowego oraz wersetem i kolektą z tygodnia.

Laudes [Ad Laudes Matutinales lub In Laudibus)

Laude* mąją swe korzenie w porannej modlitwie pierwotnego Kościoła. Nabożeństwo to zachowało część dawnej, stałej psalmodii. Struktura Laudes była pokrewna Nieszporom. W zwycząjach monastycznym i diecezjalnym były zbliżone, a ich formę cechowała większa stabilność niż

115